Deze zomer draaien beide delen van Britse film The Souvenir in de Nederlandse bioscopen. Deel 1 staat in mijn lijst met 250 favoriete films aller tijden. De bioscoopuitgave is een mooie aanleiding om scènes uit beide films te lichten en met elkaar te vergelijken. Ik zal me proberen in te houden en focus voornamelijk op spelregie en de manier waarop regisseur Joanna Hogg details in haar verhaal verwerkt.
Continue reading
Moderne blockbusters overweldigen kijkers met een bombardement aan prikkels. Er is zoveel te zien dat je uiteindelijk niets meer ziet. Tegenover het visuele geweld staat Il Buco, een film die overrompelt zonder te overvoeren.
Continue reading
Sinds 1952 publiceert het Britse filmblad Sight & Sound eens in de tien jaar de Top 100 Greatest Films of All Time, samengesteld na een peiling onder filmcritici, programmeurs, academici en distributeurs. Eind dit jaar zal de nieuwe lijst worden gepubliceerd. Op filmsite Letterboxd wordt ondertussen gewerkt aan een alternatieve lijst. Dat was voor mij aanleiding om een eigen overzicht met 250 favoriete films te maken. Sommige gekozen titels zal ik de komende tijd toelichten. Laat ik beginnen bij het begin: 1895.
Continue reading
Dit jaar heb ik tot nu toe uitsluitend over muziek geschreven. Vandaag komt daar verandering in met The Devil’s Men, een mislukte Griekse horrorfilm die onlangs op Blu-ray is uitgebracht. Naast horrorgrootheden als Peter Cushing en Donald Pleasence zijn voor en achter de schermen mensen betrokken die bekender zijn van andere genres en disciplines. The Devil’s Men bevat onder meer de allereerste originele filmmuziek van een bekende Britse muzikant en producer.
Continue reading
Vanwege de lockdown was het de eerste vijf maanden van 2021 onmogelijk om een bioscoop te bezoeken. Ik zag desondanks niet minder films. Toen eind mei de zalen weer heropenden, bleek hoezeer ik het grote doek had gemist. Komedies brachten eindelijk weer een collectieve lach teweeg (of niet, zoals bij Don’t Look Up) en controversiële films waren weer in staat om mensen de zaal uit te jagen (Titane). Door de omstandigheden heb ik veel films misgelopen. Die hoop ik in 2022 alsnog te zien, onder meer aan de hand van jaarlijstjes van andere filmbloggers. In onderstaande lijstjes vind je films die thuis of in de zaal de meeste indruk maakten.
Continue reading
Chileense regisseur Pablo Larraín volgt in zijn tweede Engelstalige film Spencer prinses Diana tijdens de laatste kerstdagen die ze met de Britse koninklijke familie doorbrengt. Je kunt de film beschouwen als een drama, maar in meerdere opzichten is het ook een horrorfilm.
Continue reading
Jane Campions The Power Of The Dog is meer een psychologische thriller dan een doorsnee western. De regisseuse legt op geraffineerde wijze de Amerikaanse mythes over mannelijkheid bloot.
Continue reading
Het speelfilmdebuut van regisseur Aneil Karia gaat over de ineenstorting van een man, met acteur Ben Whishaw als onbesuisd middelpunt. Surge maakt je getuige van een vrije val zonder parachute.
Continue reading
Acteren doe je met de ogen, zei regisseur John Ford ooit. Zijn stelling geldt zowel voor acteurs uit het tijdperk van de zwijgende film als voor hedendaagse acteurs. Laten we als voorbeeld eens kijken in de ogen van Harry Carey en Mads Mikkelsen.
Continue reading
Het British Film Institute houdt de Britse filmgeschiedenis levend door ook dit jaar onverdroten Blu-rays uit te geven. Naast obscure politieke films als Maeve uit 1982 (feminisme tijdens The Troubles) en Friendship’s Death uit 1987 (ruimtewezen Tilda Swinton landt in Jordanië tijdens Black September) worden ook bekende klassiekers digitaal opgepoetst en voorzien van nieuwe extra’s. Een daarvan is de zwijgende film Piccadilly met Chinees-Amerikaanse filmster Anna May Wong.
Continue reading