Traditiegetrouw eindigt het jaar met een terugblik op concerten, albums en films die me de afgelopen twaalf maanden intrigeerden of juist irriteerden. Dit keer staan alle lijstjes op dezelfde pagina met bovenaan enkele muzikale hoogtepunten en helemaal onderaan de film waar ik in 2015 het meest van onder de indruk was. Continue reading
Bij de vele hoesontwerpen die dit jaar op de redactieburelen van Design Rocks terechtkwamen viel het op dat geportretteerde muzikanten hun gezicht regelmatig half of geheel verschuilen achter een hand. Mensen die normaal gesproken geen moeite hebben om in de spotlichten te staan lijken in de aanwezigheid van een fotograaf opeens last te krijgen van verlegenheid of valse bescheidenheid. Of spelen andere motieven een rol?
Our Little Sister (Suzu Hirose)
In dezelfde week waarin de nieuwe episode van Star Wars als een invasie de Nederlandse bioscoopzalen bestormde gingen twee kleinere films in première. Het fraaie drama Carol en de Japanse film Our Little Sister richten zich nadrukkelijk op een publiek dat geen behoefte heeft aan luidruchtig digitaal vuurwerk in een sterrenstelsel ergens ver hiervandaan. Our Little Sister is een van de weinige Japanse films die dit jaar in Nederland in de bioscopen draaide. Hirokazu Kore-eda, de maker van onder meer het veelgeprezen Nobody Knows (2004), richt zijn camera opnieuw op kinderen die door hun ouders zijn verlaten. Continue reading
Hexenschuss in Butcher’s Tears
Het afgelopen weekend hoorde ik een gitaar die niet als zichzelf wilde klinken en zag ik een immens stuk alledaags papier dat veranderde in een kruipend muziekinstrument. Het was een weekend van uitersten in Studio/K in Amsterdam-Oost en Butcher’s Tears in Amsterdam-Zuid. Continue reading
Steve Jobs (Michael Fassbender)
All the world’s a stage, zegt de melancholieke Jaques in zijn monoloog in Shakespeare’s As You Like It. De wereld van Steve Jobs (Michael Fassbender) bestaat in de gelijknamige film ook uit een toneel. Wat de topman van Apple achter de schermen beleeft, heeft veel weg van de hectiek in het leven van een acteur die op het punt staat het podium te betreden. De film Steve Jobs lijkt daarom in meerdere opzichten op Birdman Or (The Unexpected Virtue Of Ignorance), een film die zich ook constant in de nabijheid van een podium afspeelt en waarin het hoofdpersonage diverse confrontaties en regelrechte botsingen heeft met zijn collega’s en iets uit te praten heeft met zijn dochter. Continue reading
Chorus is in zwart-wit gefilmd, want de gebeurtenissen verdragen geen kleuren. Het centrale thema van de Canadese film is rouwverwerking. Zoals de titel suggereert speelt muziek een belangrijke bijrol. Meerdere keren wordt de muziek in beeld uitgevoerd. We zien een koor zingen en zijn aanwezig bij een optreden van de band Suuns. De overige muziek, onder meer van Sylvain Chauveau, wordt sporadisch ingezet. Soms bestaat de muzikale bijdrage slechts uit het ritme van onzichtbare stemmen. Deze voice-overs vormen tezamen het werkelijke koor uit de titel. Continue reading
Er Ist Wieder Da lijkt dankzij de uitgebreide aandacht in de Nederlandse media ook in ons land een succes te worden. Kriterion 2 in Amsterdam zat afgelopen zondagmiddag in ieder geval tot aan de voorste rij gevuld. De film verschijnt op het juiste moment gezien de zorgwekkende populistische tendensen die Europa uit elkaar dreigen te scheuren. Aan goede timing geen gebrek, maar daarmee heb je niet automatisch een geslaagde film in handen. Continue reading
