Zou Jos Stelling denken dat met casting een productieproces wordt bedoeld waarbij je acteurs in een mal giet en laat opstijven? Het zou de stijfheid kunnen verklaren van zijn prijswinnende kostuumfilm Het Meisje En De Dood. De acteurs hebben moeite leven te blazen in de meertalige dialogen. Europudding is terug van weggeweest en opgeklopt tot er geen beweging meer in zit. Continue reading
Mijn eerste ingeving voor een kort stuk over Two Years At Sea was een vergelijking met The Turin Horse van Béla Tarr. Beide films zijn zwart-wit en contemplatief, met zwijgzame kluizenaars als centrale personages. Het einde van de wereld is nabij of heeft zelfs al plaatsgevonden. In de slotscènes dooft het licht langzaam tot slechts duisternis overblijft. Het nihilisme van Tarr is in schril contrast met het relatieve optimisme van de Britse kunstenaar en experimentele filmmaker Ben Rivers. Continue reading
Een komedie kan vaak niet zonder karikaturen. Je vindt ze onder meer in Alleen Maar Nette Mensen (Lodewijk Crijns, 2012). In deze filmhit blijven de personages echter steken in stereotypen. Het ontbreekt ze aan een hart. Het enige doel in het leven van David (Geza Weisz) is zoveel mogelijk seks met dikke zwarte vrouwen, wat magere grappen tot gevolg heeft. De acteurs in De Marathon zetten ook dik aan, maar achter hun grote praatjes gaan kleine hartjes schuil. Continue reading
Vrijwel direct na een bioscoopbezoek haal ik bij thuiskomst de kranten en filmbladen die ik bewaard heb tevoorschijn om me verder te verdiepen in de film. Tijdens het lezen van de artikelen en recensies over Amour viel me het grote kwaliteitsverschil op tussen de Nederlandse en de Engelstalige filmpers. Continue reading
De ondertitel van The Defector is lichtelijk misleidend. De Canadese documentaire, die zijn wereldpremière beleefde tijdens het IDFA, gaat helemaal niet over een ontsnapping uit Noord-Korea. De vluchtelingen zijn de communistische dictatuur allang ontvlucht. Continue reading
Volgend jaar draait de remake van Brian De Palma’s Carrie uit 1976 in de Nederlandse bioscoop. Dat wordt hoogstwaarschijnlijk een overbodige exercitie vol spectaculair bedoelde computertrucages waar niemand op zit te wachten. Een betere optie is Excision, eveneens een verhaal over een geplaagde tiener waarbij het bloed rijkelijk vloeit. Continue reading
De Oostenrijkse film Atmen gaat over lijken. Na afloop noteerde ik drie willekeurige observaties. Continue reading
De oorspronkelijke titel van Ursula Meiers tweede speelfilm is L’Enfant D’En Haut. Het verhaal wordt uitsluitend verteld vanuit het oogpunt van l’enfant Simon (Kacey Mottet Klein). De tiener runt in zijn eentje het huishouden in een armoedige torenflat aan de voet van een Zwitsers skiresort. Zijn twaalf jaar oudere zus Louise (Léa Seydoux) is zelden thuis en meestal de hort op met een vage vriend. Continue reading
La Clé Des Champs is de meest recente natuurfilm van de makers van het succesvolle Microcosmos: Le Peuple De L’Herbe (1996). De familiefilm is onlangs in Nederland op dvd uitgebracht onder de titel Een Wereld Vol Betovering, maar draaide afgelopen weekend ook in de Uitkijk, Amsterdam in het kader van Ciné Premières, het landelijke festival voor Franse en Franstalige films. Continue reading
Bij dit stukje had een zelfgemaakte foto kunnen staan. Liars stond afgelopen maandag echter vrijwel het gehele Amsterdamse optreden verdekt opgesteld in het halfduister. Continue reading
