03/18/09

À l’Intérieur (Inside) (Alexandre Bustillo & Julien Maury, 2007)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

alinterieur

In mijn vriendenkring zijn er mensen die alleen al bij de gedachte aan Béatrice Dalle helemaal week worden. De Franse actrice is zonder meer een opvallende character actress, maar zelf loop ik liever een blokje om als ik haar tegen het lijf zou lopen in een donkere steeg, zeker na het ondergaan van À l’Intérieur (deze week vertoond als onderdeel van de serie House Of Horror in de Melkweg Cinema). Continue reading

03/12/09

De westerns van Budd Boetticher versus Appaloosa (2008)

Facebooktwitterpinterestlinkedin
The Tall T (1957)

The Tall T (1957)

Toen het Filmmuseum een aantal jaren geleden een retrospectief vertoonde van regisseur Budd Boetticher (1916-2001) bleef ik thuis. Ik had nog nooit van de goede man gehoord en voelde geen behoefte zijn werk te proberen. Zou ik zijn tegengehouden door de verhalen over Boettichers grote liefhebberij: het stierenvechten, een ‘sport’ waar ik, op zijn allerzachtst gezegd, geen voorstander van ben? Boetticher ontdekte ik pas dit jaar dankzij de eind 2008 uitgebrachte en veelgeprezen box The Films Of Budd Boetticher met daarin vijf van de zeven zogenaamde Ranown (*) films, een lange documentaire, drie commentaren en lovende woorden van onder meer Martin Scorsese en Clint Eastwood. Een betere kennismaking kan een filmfanaat zich niet wensen. Continue reading

03/10/09

Watchmen (Zack Snyder, 2009)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

watchmen

Zelfs nadat een oude superheld in de openingsscène is geliquideerd, houden we in de stripverfilming Watchmen nog zes superhelden over, inclusief de zojuist vermoorde Edward Blake alias The Comedian (Jeffrey Dean Morgan). Met dank aan de uitvinder van de flashback. Regisseur Zack Snyder (de maker van het potsierlijke 300) voelde namelijk de behoefte om de achtergronden van alle helden toe te lichten. Alles zes. Dat had hij beter kunnen laten, want geen van de personages wordt er aantrekkelijker op. Continue reading

03/5/09

Who Killed Teddy Bear (Joseph Cates, 1965)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

who-killed-teddy-bear

De onafhankelijk geproduceerde Amerikaanse thriller Who Killed Teddy Bear is een neo noir, vervaardigd in 1965, zeven jaar na het officieuze einde van film noir (met Touch Of Evil). Wat de film zo noir maakt, behalve de nachtelijke opnamen in en rondom een goedkope nachtclub in New York, is het doppelgänger-motief. Detective Dave Madden (Jan Murray) heeft een ongezonde obsessie voor de afwijkende seksuele voorkeuren van criminelen en is daardoor net zo geperverteerd als de psychopathische voyeur Lawrence Sherman (Sal Mineo). Continue reading