Monthly Archives: november 2010
Oil City Confidential (Julien Temple, 2009)




Na The Great Rock ‘n’ Roll Swindle (1980), The Filth And The Fury (2000), Glastonbury (2006) en Joe Strummer: The Future Is Unwritten (2007) geeft Julien Temple met Oil City Confidential opnieuw een eigengereide popgeschiedenisles. Continue reading
Egg, Milk & Honey: de Yusuf’s Trilogy van Semih Kaplanoğlu




In Egg (2007) en Honey (2010), respectievelijk deel 1 en 3 van de Yusuf-trilogie, lopen in de eerste scène ouders behoedzaam en zonder haast op de camera af. De bejaarde moeder stapt door de mist, nadert tot een close-up, bedenkt of ze rechts of links zal afslaan en loopt uit beeld. De camera draait langzaam in de richting van de oude vrouw en ziet haar weer in de mist verdwijnen. Om nooit meer terug te keren. De jonge vader in Honey komt met zijn ezel vanachter de bomen in het dichte woud en stopt bij een grote boomstam vooraan in beeld. Ook hij zal verdwijnen. Continue reading
Amer (Hélène Cattet & Bruno Forzani, 2009)




De meest zintuiglijke film van het jaar is zonder meer Amer. In Amer wordt intens gevoeld, geroken, geproefd, gehoord, en vooral veel gekeken. Het oog is leidmotief in het eerste gedeelte van het drieluik, dat opent in het omvangrijke landhuis op een heuvel langs de Mediterrane kust. Continue reading
Rampage (Uwe Boll, 2009)




Na films als 71 Fragmente einer Chronologie des Zufalls (Michael Haneke, 1994) en Elephant (Gus van Sant, 2003) dacht Uwe Boll dat we behoefte hadden aan nog een film over een zinloze schietpartij in een doorsnee middelgrote stad. Helaas is Boll een van de mindere filmgoden. Continue reading
City Of Life And Death (a.k.a. Nanjing! Nanjing!) (Chuan Lu, 2009)




De Duitse productie John Rabe (Florian Gallenberger, 2009) was dit jaar de enige film in de Nederlandse bioscoop over de Japanse slachting in Nanking. Die film wekt de suggestie dat de Duitse zakenman de hoofdrol speelde in het drama van 1937. In de zwart-wit gedraaide, veel betere Chinese film City Of Life And Death wordt de rol van Rabe in het juiste perspectief geplaatst. De Duitser was een machteloze bijrolspeler met veel dappere bedoelingen, maar de ware hoofdrolspelers zijn natuurlijk de Japanse soldaten en hun Chinese slachtoffers. Continue reading
Hierro (Gabe Ibáñez, 2009)




Het troosteloze, kale landschap van het vulkaaneiland waar de Spaanse thriller Hierro naar is vernoemd, is een passend decor voor de gemoedstoestand van moeder Maria (Elena Anaya). Ze is haar zoontje Diego kwijtgeraakt tijdens de overtocht met de veerboot en stroopt dagenlang wanhopig en flink in de war de kust van het eiland af. Continue reading
Paranormal Activity 2 (Tod Williams, 2010)




Eerder abnormaal dan paranormaal is het gegeven dat de bewoners van de spookwoning in Paranormal Activity 2 nooit een gezellig muziekje opzetten. Continue reading
Elle S’Appelait Sarah (Haar Naam Was Sarah) (Gilles Paquet-Brenner, 2010)




De Nederlandse bioscoopexploitanten hadden vorig jaar op een nieuwe hit gehoopt met Kristin Scott Thomas in de hoofdrol, maar het overspeldrama Partir (Catherine Corsini, 2009) had niets in zich om ook maar een beetje in de buurt te komen van de filmhuishit Il Y A Longtemps Que Je T’aime van 2008. Eerder dit jaar speelde Scott Thomas in de thriller Crime d’Amour (Alain Corneau, 2010) een ijskoude zakenvrouw, wat de kansen op een status als publiekslieveling ook sterk verminderde. Dankzij Haar Naam Was Sarah is op het nippertje een najaarshit met Kristin Scott Thomas verzekerd. Continue reading