Tag Archives: Griekse cinema

04/17/22

The Devil’s Men (Kostas Karagiannis, 1976)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Dit jaar heb ik tot nu toe uitsluitend over muziek geschreven. Vandaag komt daar verandering in met The Devil’s Men, een mislukte Griekse horrorfilm die onlangs op Blu-ray is uitgebracht. Naast horrorgrootheden als Peter Cushing en Donald Pleasence zijn voor en achter de schermen mensen betrokken die bekender zijn van andere genres en disciplines. The Devil’s Men bevat onder meer de allereerste originele filmmuziek van een bekende Britse muzikant en producer.

Continue reading →
01/13/19

The Favourite, Orson Welles en de spiegel van Van Eyck

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Griekse regisseur Yorgos Lanthimos sluit hoofdpersonages graag op in zijn films. Na onder meer de kinderen in Dogtooth (2009) en de vrijgezellen in The Lobster (2015) is het in The Favourite ditmaal de beurt aan een koningin. Anne komt haar paleis nauwelijks uit omdat ze de wereld niet meer aankan. Ze is een kneedbare speelbal geworden in politieke en persoonlijke intriges. We krijgen haar doorgedraaide wereld vaak te zien door extreem vervormde lenzen. Lanthimos laat zich voor zijn beeldkeuze onder meer beïnvloeden door een Nederlandse schilder.

Continue reading →
12/9/17

Suntan (Argyris Papadimitropoulos, 2016)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

De karakteristieke bonkige kop van Makis Papadimitriou vergeet je niet snel. De acteur laveert in zijn spel tussen komisch en dreigend. Hij steelt in Chevalier (2015) de show met een grappige playbackversie van Minnie Ripertons Lovin’ You. Papadimitriou oogt een stuk gevaarlijker in zijn bijrol tegenover de vrouwelijke soldaten in Voir Du Pays (2016). Het voorlopige hoogtepunt in zijn filmcarrière is de hoofdrol als dorpsarts Kostis in de donkere tragikomedie Suntan. Continue reading →

10/23/15

The Lobster, Kinetta en de offers van Yorgos Lanthimos

Facebooktwitterpinterestlinkedin

The Lobster (John C. Reilly, Ben Whishaw, Colin Farrell)

The Lobster (John C. Reilly, Ben Whishaw, Colin Farrell)

Deze week ging in Nederland The Lobster in première. De eerste Engelstalige speelfilm van de Griekse regisseur Yorgos Lanthimos speelt zich af in een hotel waar alleenstaanden 45 dagen de kans krijgen een partner te vinden. Lukt dat niet, dan worden ze veranderd in een dier naar keuze. Dat Lanthimos gespecialiseerd is in absurdistische hermetische werelden bleek tien jaar geleden al toen Kinetta verscheen. Zijn eerste film speelt zich ook voor een groot gedeelte af in en rondom een hotel. Continue reading →

08/14/13

Metéora (Spiros Stathoulopoulos, 2012)

Facebooktwitterpinterestlinkedinmeteora

De laatste tijd word ik in de Amsterdamse bioscopen iets te vaak geconfronteerd met films die in een te lage resolutie worden vertoond. Het kan zijn dat ze met een goedkope camera zijn opgenomen of dat er bij het overzetten naar de digitale drager iets is misgegaan. Of het ligt aan de apparatuur in sommige zalen. Recente voorbeelden van matige beeldkwaliteit zijn Io Sono Li (in de onderste zaal van Rialto), Safety Not Guarenteed (zaal 1 in Studio K) en The Last Elvis en Metéora (beide in zaal 3 van EYE). Als Metéora een onbeweeglijk schilderij was, zou een lagere resolutie niet erg zijn geweest. Continue reading →

05/7/12

Alps (Giorgos Lanthimos, 2011)

Facebooktwitterpinterestlinkedinalps

Een terugkerend motief in een film hoeft niet automatisch een symbolische betekenis te hebben. In het geval van Alps kan het echter geen toeval zijn dat een personage oogdruppels nodig heeft en iemand anders blind is. De atletische dansoefening van een gymnaste eindigt steevast geblinddoekt. Als daarnaast veel personen expres onscherp gefilmd worden, moet dat toch iets zeggen over de manier waarop de mensen tegen hun wereld aankijken. Continue reading →