Bij stijgende buitentemperaturen ben ik gek genoeg geneigd een koude film op te zetten. Veel kouder dan het water in A Night To Remember kan het niet worden. Pas sinds de paar maanden geleden verschenen, formidabele uitgave op Criterion vond ik het tijd worden deze Britse klassieker voor het eerst te bekijken. Continue reading
American gothic film noir The Red House speelt zich in dezelfde soort landelijk setting af als The Night Of The Hunter (Charles Laughton, 1955) en heeft dezelfde, in schaduwen gehulde sprookjesachtige sfeer. In The Night Of The Hunter is neppriester Harry Powell (Robert Mitchum) de grote boze wolf. The Red House wordt beheerst door een donkere bos, omringd door hekken en prikkeldraad. Trespass at your own risk, waarschuwt een houten bord aan het eind van het open veld. Er schuilt geen wolf in de schaduw van de bomen, maar wat dan wel? Continue reading
De opmars van breedbeeldtelevisie ging in Nederland gepaard met een van de meest klungelige gijzelingsacties uit onze geschiedenis. Nederlanders weten zich over het algemeen geen raad met het grotere beeldformaat, maar één ding weten ze zeker: het beeld moet volledig gevuld worden, want waarom zouden we anders zo’n groot scherm in de huiskamer hebben gezet. Om die reden worden door de meeste omroepen oude televisieseries van formaat 1.33:1 opgeblazen naar 1.85:1 en lopen dientengevolge alle acteurs met hele dikke hoofden rond. Dezelfde omroepen (voornamelijk van commercieel allooi) snijden bij films van het formaat 2.35:1 zonder pardon de randen af. De wil van het volk gaat ten koste van de esthetiek. Kijkers hebben niet door, of willen niet doorhebben, dat ze juist minder film krijgen voor hun geld. Niet alleen omroepen hebben de neiging films te mutileren, ook sommige Nederlandse dvd-labels eigenen zich dat recht toe. De film Gerry van Gus Van Sant uit 2002 is daarvan een van de slachtoffers. Continue reading
In het Iraans plattelandsdrama Sanam blijven autoriteiten lang gezichtsloos en de met rug naar ons toegekeerd. Als ze zich eenmaal omkeren, zeggen ze niets, maar draaien ze dreigend om een van de twee hoofdpersonages heen. Het beeld gaat op zwart en we mogen raden wat in het duister gebeurt. Het slot van de vorige maand op dvd uitgebrachte film komt hard aan, mede omdat de film een half uur korter duurt dan de hoes aangeeft. Continue reading
De bewoners van Bombay Beach zijn geen benijdenswaardig volkje. Het gehucht staat op dorre grond aan de kust van Californië, als roestend restant van een iets te optimistische Amerikaanse droom. Zelfs onkruid weigert er te groeien. Continue reading
Te veel voorkennis over een film is vaak funest voor het kijkplezier. Daarom lees ik van tevoren nooit de recensie en houd ik mijn ogen dicht tijdens de trailer. Ik wil in de filmzaal verrast worden in plaats van geduldig te moeten wachten tot een veelbesproken scène eindelijk voorbij komt. Na het lezen van de eerste halve regel van een artikel over De Rouille Et d’Os wist ik ongewild meteen dat een van de twee hoofdpersonages een ernstig ongeluk krijgt (sterker: ik las meteen dat ze aan het ongeluk een niet mis te verstane handicap overhoudt). De trailer blijkt achteraf ook weinig aan de verbeelding over te laten. Verrassing was daarom bij voorbaat voorgoed uitgesloten, maar ik kreeg er wel iets anders voor terug. Continue reading
Cave Of Forgotten Dreams
Ondanks zijn naamsbekendheid worden niet alle films van Werner Herzog in de Nederlandse bioscoop vertoond. Op moment van schrijven geldt dat voor twee van zijn recentste documentaires: zijn 3D-film over grotschilderijen in de Franse Ardèche en zijn bezoek aan ter dood veroordeelden in een Amerikaanse gevangenis. Continue reading
Française Louise Wimmer – vijftiger, gescheiden en zonder dak boven haar hoofd – doet dagelijks meerdere schoonmaakklusjes, maar heeft daarmee onvoldoende inkomen voor het aflossen van haar vele schulden. Door bureaucratische rompslomp wordt ze zo langdurig aan het lijntje gehouden dat ze gestopt is met het zeggen van dankjewel. Op het strakke magere gezicht van de perfect gecaste Corinne Masier is geen plaats voor een bevrijdende glimlach. Continue reading
Filmmuseum Wien is gevestigd in een monumentaal pand in het toeristische stadscentrum, om de hoek bij de Opera naast museum Albertina. In de enige aanwezige filmzaal draaien meestal twee films per dag. Tijdens mijn verblijf in Wenen vorige week werden afwisselend twee retrospectieven vertoond, van de Franse regisseur Olivier Assayas en de Chinese regisseur King Hu (1931-1997). Na een lange dag banjeren door de stad klonk Hu, vernieuwer van de martial arts films en maker van onder meer de klassiekers Come Drink With Me (1966) en A Touch Of Zen (1971), het meest aantrekkelijk. Continue reading
