In de mozaïekvertelling Mother and Child moeten de belangrijkste personages zich meerdere malen verantwoorden in aanwezigheid van familie en vrienden, maar vooral bij vertegenwoordigers van bedrijven en overheidsinstanties. In veel gevallen vormt een tafel de bufferzone, zowel in een formele als informele setting. Continue reading
Colossal Youth
Sommige films moet je eerst gezien hebben, voordat je ze gaat zien. De eerste kijkbeurt geeft de context die je nodig hebt om de film bij de tweede keer te begrijpen en om te vergeten wat in eerste instantie ergernis opwekte. Een zeer traag tempo, een eigenaardige afwisseling van beelden en een afwijkende manier van acteren vallen de tweede keer opeens op hun plaats en zijn niet langer meer stoorzenders. Neem als voorbeeld Colossal Youth (Juventude Em Marcha) van Pedro Costa’s uit 2006, door mij, en velen met mij, als een beproeving ervaren tijdens het International Film Festival Rotterdam 2007. Continue reading
Die Brücke werd in 1960 genomineerd voor een Oscar in de categorie beste buitenlandse film. Het is een typische Oscarfilm – degelijk gemaakt, met een heldere, geëngageerde boodschap. De reden waarom Die Brücke niet tot de filmcanon behoort, zal voornamelijk te maken hebben met de conventionele vertelstructuur. Continue reading
Het leven van George Palet (André Dussollier) is een felgekleurde film. George’s overheersende kleur in Les Herbes Folles is groen, groen als onkruid dat asfalt open breekt. Op zijn soundtrack schalt de herkenningsmelodie van 20th Century Fox, een scène eindigt met de verkleining van de iris en de tijd versnelt terwijl de camera langzaam door de huiskamer glijdt. Als een fade to black de film dreigt te verduisteren, doet George de lamp boven de eettafel aan. Continue reading
Regisseur Saverio Constanzo verklapt in interviews uit wiens werk hij citeert in De Eenzaamheid Van De Priemgetallen: onder meer van Dario Argento (Susperia, Inferno en muziek van Goblin en Ennio Morricone, ook te horen in de trailer), Brian De Palma (Carrie) en de experimentele filmer Kenneth Anger. Continue reading
[Spoilers!]
Na het ondergaan van De Eetclub heb ik alle geloof in Robert Jan Westdijk, regisseur van het ooit zo veelbelovende debuut Zusje (1995), definitief verloren. Ik weet niet of het te danken is aan de roman of aan het script maar de enige memorabele quote tussen alle halve keuveldialogen komt van pillenslikker Evert (Bas Keijzer). Als iemand hem waarschuwt dat alcohol en medicijnengebruik geen goede combinatie is, stelt Evert hem gerust door te beloven de champagne niet over zijn lever te drinken. Als beloning voor deze opmerking wordt hij als eerste uit het scenario geschreven. Het volgende slachtoffer is Halina Reijn, de enige actrice die min of meer een personage van vlees en bloed weet neer te zetten. Continue reading
Het logo van Universal kan zonder probleem vrijelijk bewerkt worden, blijkt voor aanvang van Scott Pilgrim vs. The World en Catfish. Wat betreft special effects staan beide producties mijlen ver van elkaar verwijderd, maar in beide gevallen wordt het logo met hulp van primitieve computertechniek aangepast. Continue reading
Bioscoop City aan het Kleine Gartmanplantsoen, om de hoek van het Leidseplein, was aan verbouwing toe en werd deze maand heropend voor publiek. De vroeger zo morsige tapijten hebben hun rode kleur teruggekregen en de kleine zaaltjes ruiken net zo nieuw als ze er uitzien. De vele trappen draaien in halve cirkels omhoog. Het is de eerste keer even zoeken naar de juiste zaal en zaaldeuren gaan vooralsnog net zo stroef open als de kluisdeur bij een grote bank. Ondanks de kleinschaligheid is het geen knusse tent geworden, maar dat was ook niet te verwachten. Continue reading
De negentiende-eeuwse wereld van de in gotische kledij gestoken zussen Klára en Viktoria (beide vertolkt door Iva Janžurová) maakt een droomachtige indruk. De basis van het nachtmerriegevoel ligt bij de bron: de roman Jessie & Morgiana van de door Edgar Allan Poe geïnspireerde auteur Aleksandr Grin. Continue reading
Fritz Lang (1890-1976) was geen fan van Cinemascope en noemde dit formaat enkel geschikt voor het filmen van slangen en begrafenissen. De Duitse regisseur zal niet vermoed hebben dat in het laatstgenoemde geval het brede beeld ook geschikt is voor binnenin de grafkist. Continue reading
