Je moet wel heel erg je best doen om een hele saaie muziekfilm te maken in een levendige muziekstad als Glasgow. Regisseur Charles Gormley en muzikant, scriptschrijver en hoofdrolspeler B.A. Robertson lukte het in 1982 met Living Apart Together. Continue reading
Na bijna dertig jaar opsluiting in een Iraanse gevangenis, komt dichter en politiek gevangene Sahel (Behrouz Vossoughi) eindelijk vrij. Hij reist naar Istanboel in de hoop zijn vrouw Mina (Monica Bellucci) terug te vinden. Zij leeft echter al jarenlang in de veronderstelling dat hij in gevangenschap is overleden. Continue reading
Ondanks de aanwezigheid van de populaire Mexicaanse acteur Gael García Bernal heeft The Loneliest Planet geen reguliere uitbreng in de Nederlandse filmhuizen gekregen. Het verteltempo is verwant met de films van Kelly Reichardt (o.a. Old Joy en Meek’s Cutoff). Deze slow cinema maakt meer dan eens gebruik van het vertrouwde lange, zwijgzame, onafgebroken shot van mensen die vanuit de verte gefilmd links in beeld wandelen en na minstens een minuut pas rechts uit beeld stappen. En vice versa. Dit soort scènes zal de film vermoedelijk ongeschikt hebben gemaakt in de ogen van de Nederlandse distributeurs. We moeten het voorlopig even doen met de dvd die vorige maand in de Verenigde Staten uitkwam. Continue reading
In de eerste dialoog in Pieta maakt een echtpaar ruzie in een onderbelichte werkplek. De onenigheid betreft de schulden die de man heeft gemaakt bij een louche geldlener. De man kan de schuld alleen nog afbetalen door zich invalide te laten maken door een tussenpersoon (hoofdrolspeler Lee Jung-Jin). De schuldeiser krijgt zijn geld dan terug via de verzekering. Wat de scène in mijn ogen doet falen, naast het luidruchtige en bijna amateuristisch overdreven acteren van beide spelers, is het feit dat ze hun probleem met te veel details toelichten. Continue reading
Soms heeft het bekijken van een Nederlandse speelfilm veel weg vergelijkend warenonderzoek. Mijn voornaamste reden om naar @Me te gaan was om uit te zoeken of de vier sterren in de NRC en de Volkskrant zwaarder opwogen tegen de schamele twee sterren in de Filmkrant. Het beste filmblad van Nederland bleek het uiteindelijk bij het rechte eind te hebben. Continue reading
Binnen vijf minuten in Paradies: Glaube trekt Anna Maria (Maria Hofstätter) haar bovenkleren uit en bewerkt ze zichzelf met een zweep ten overstaan van een klein Christusbeeldje. Dit is de Ulrich Seidl zoals we hem het beste kennen: compromisloos confronterend. De regisseur blijft net iets langer dan wenselijk zijn camera richten op zaken waar we liever geen getuige van zijn. Het voelt alsof Seidl de toeschouwer ook met zweepslagen bewerkt. Waarom we toch blijven kijken? Noem het cinemasochisme. Continue reading
In de met een Oscar genomineerde documentaire 5 Broken Cameras volgt Palestijnse Emad Burnat het protest tegen een Israëlische nederzetting die als een sluipend monster zijn dorp nadert. Continue reading
Het criminele milieu waar De Wederopstanding Van Een Klootzak zich in afspeelt doet veel denken aan het vroege werk van Quentin Tarantino. De bijna-doodervaring is afgekeken van Gaspar Noé. Gelukkig staan tegenover de overduidelijke invloeden genoeg originele eigen vondsten, zoals de afwisselend lugubere en komische variaties op een hand en een handschoen en een belangrijke lange scène die zich volledig in day for night afspeelt. Continue reading
Babette’s Feast is sinds kort opgepoetst en in het juiste beeldformaat beschikbaar op DVD en Blu-ray, (voorlopig?) alleen als Britse import. Ik had de Deense Oscarwinnaar uit 1987 nog niet eerder gezien. Continue reading
Het prachtige verwarrende Post Tenebras Lux had me vanaf de unieke openingsscène volledig in mijn greep. Zelfs na afloop weigerde de film mij los te laten. Continue reading
