Monthly Archives: februari 2008

02/29/08

Hazard (Sion Sono, 2005)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

hazard

En als je denkt dat het niet nog slechter kan, krijg je Hazard voor de kiezen. Regisseur Sion Sono is de maker van bekendere (of moet ik zeggen: beruchtere?) titels als Suicide Club (2002) en Strange Circus (2005), films die ik na het ondergaan van Hazard liever laat voor wat ze zijn. Sono probeert de cultuurverschillen te onderstrepen tussen Japan en de Verenigde Staten. Zijn hoofdpersonage Shin (Jô Odagiri, eerder te zien in o.a. Bright Future en Azumi) voelt zich ‘slaperig en onrustig’ in het korset van de moderne Japanse maatschappij en denkt de vrijheid te vinden in Harlem, aangemoedigd door een reisboek waarin de gevaren van New York geprezen worden. Continue reading →

02/22/08

L’Héritage (Legacy) (Temur & Géla Babluani, 2006)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

heritage

De jonge regisseur Géla Babluani veroverde in 2005 de internationale filmfestivals met zijn ijzige thriller 13 Tzameti. Probeer zo’n film maar eens te overtreffen. Babluani heeft de overtreffende trap voorlopig uitgesteld, want hij is momenteel bezig met de verfilming van de Amerikaanse versie van Tzameti. Het onlangs in Engeland op dvd verschenen Legacy (oorspronkelijke titel: L’Héritage) kunnen we maar het beste als een tussendoortje beschouwen. Continue reading →

02/20/08

Coeurs (Private Fears In Public Places) (Alain Resnais, 2006)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Coeurs

Op papier oogt het toneelstuk Private Fears In Public Places van Alan Ayckbourn als geknipt voor John Lanting en zijn Theater van de Lach. Personages verstoppen zich nog net niet in klerenkasten, maar er heerst wel veel komisch bedoelde verwarring en ongemak tussen de seksen. In handen van de hoogbejaarde Franse regisseur Alain Resnais worden de kluchtige elementen verzacht door een zeer filmische aanpak. Continue reading →

02/18/08

Jumper (Doug Liman, 2008)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

jumper

Het uitgangspunt van Jumper is te karig om er een hele film aan op te hangen. Als David (gespeeld door houten klaas Hayden Christensen) tijdens een ruzie op school onder het ijs terechtkomt, ontdekt hij dat hij zich kan teleporteren naar elke gewenste bestemming op aarde. Met hulp van deze gave transporteert David zichzelf naar een bankkluis en met een aanzienlijke buit vertrekt hij naar New York, zijn vader en zijn schoolvriendin achterlatend in de veronderstelling dat hij onder het ijs is overleden en verdwenen. Het heen en weer springen tussen de meest fotogenieke locaties uit de reisgids is leuk voor vijf minuten, zeker dankzij de computertrucages uit de studio’s van de Weta Workshop. Helaas moet ook nog een verhaal verteld worden en daar gaat Jumper flink op z’n bek. Continue reading →

02/11/08

The Mist (Frank Darabont, 2008)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

the mist

Twee apocalyptische monsterfilms beconcurreren elkaar momenteel in de bioscoop. Beide films verwijzen impliciet naar grote littekens in de recente Amerikaanse geschiedenis. Cloverfield rijt het litteken van 11 september 2001 open en is daarmee vele malen effectiever dan de akelig patriottistische reconstructie van de instortende Twin Towers in World Trade Center (Oliver Stone, 2006). The Mist voegt buitenaardse monsters toe aan een gebeurtenis die van zichzelf al genoeg horror bevat: de gevolgen van orkaan Katrina voor New Orleans en zijn inwoners. Continue reading →

02/8/08

The Banquet (Xiaogang Feng, 2006)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

the-banquet

The Banquet speelt zich af in het onrustige China van de tiende eeuw. Koningskronen wisselen met grote regelmatig van eigenaar. De huidige heerser is keizer Li (You Ge) die daar graag een broedermoord voor over heeft. Hij heeft tevens de jonge echtgenote van zijn broer overgenomen. De jonge keizerin Wan (Zhang Ziyi) lijkt een pact met hem te sluiten, maar smeedt ondertussen haar eigen plannen voor het in bezit krijgen van de troon. Continue reading →

02/6/08

The Chumscrubber (Arie Posin, 2005)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

chumscrubber

Zonovergoten suburbs lijken zo vrij van zorgen, maar dat is natuurlijk allemaal schijn. Menige Amerikaanse regisseur mag graag onder het oppervlak kruipen voor het blootleggen van de ware aard van bewoners in welgestelde buitenwijken. Onder de vers gemaaide gazonnetjes kruipt het ongedierte uit de grond tevoorschijn. Suburbia kan duister zijn als in Blue Velvet en Donnie Darko, maar er zijn genoeg jonge regisseurs die voor een iets mildere aanpak kiezen zoals debutant Arie Posin in The Chumscrubber. Continue reading →