Tamami: The Baby’s Curse (Yadai Yamaguchi, 2007)
Een spookverhaal heeft een afgelegen landhuis en een hevig donderende onweersbui nodig. Tamami: The Baby’s Curse houdt zich wat dat betreft volledig aan het boekje.
04/30/09
Monthly Archives: april 2009
04/29/09
Sleep Dealer (Alexis Rivera, 2008)
Ambitieuze sciencefiction heeft een flink budget nodig. Hoe minder geld aan digitale effecten is te besteden, hoe goedkoper ze er uit zien. De computergestuurde animaties in Sleep Dealer laten zich lastig vermengen met de realistische beelden van een toekomstig Mexico. Continue reading
04/28/09
11 Minutes Ago (Bob Gebert, 2007)
Tijdreisfilms hebben een schoolbord nodig. Er stond er een in de schuur van Dr. Emmett Brown in Back To The Future, vorig jaar zag ik tijdens het AFFF 2008 er eentje hangen in het laboratorium in Timecrimes en dit jaar hing een kleine versie in een van de vertrekken tijdens het mislukte huwelijksfeestje in 11 Minutes Ago. Continue reading
04/27/09
De invloed van Andrzej Zulawski op moderne horror: Possession (1981) versus Martyrs (2008)
Possession
Na de voorstelling afgelopen week van Martyrs las ik in een artikel en een recensie dat de Franse regisseur Pascal Laugier zijn twee jonge hoofdrolspeelsters ter voorbereiding op hun rol naar Possession van de Poolse filmmaker Andrzej Zulawski heeft laten kijken. Geheel toevallig zag ik die film deze maand na 25 jaar voor de tweede keer. De invloed van Possession op de fysieke horror van Laugier is overduidelijk. Continue reading
04/24/09
Martyrs (Pascal Laugier, 2008)
De Melkweg programmeert deze week een beetje onhandig en vertoont Martyrs tegelijkertijd met het Imagine: Amsterdam Fantastic Film Festival 2009. Vanwege het goedkopere toegangskaartje verkoos ik gisteravond de Lijnbaansgracht boven Tuschinski. Het nadeel: het ontbreken van festivalsfeer. Het voordeel: ik had de Melkweg Cinema helemaal voor mij alleen. Zo in mijn eentje voelde de akelig fysieke, Franse horrorfilm beklemmender dan hij al was, wat werd versterkt door het bulderende metalfestival, trillend onder mijn bioscoopstoel. Continue reading
04/22/09
The International (Tom Tykwer, 2009)
Eigenlijk moet ik niet proberen een thriller volledig te begrijpen. Als de grote lijnen in de plot maar duidelijk genoeg zijn. Zo blijft bijvoorbeeld veel onverklaard in de films van Alfred Hitchcock, maar daar heb je pas last van wanneer je na afloop van de film bij thuiskomst, tijdens het ophangen van de jas, eens goed begint na te denken over eventuele plotgaten en onwaarschijnlijkheden. Helaas is de Duitse regisseur Tom Tykwer (nog) niet van het kaliber Hitchcock. Midden in zijn thriller The International was ik namelijk minstens tien minuten bezig met het evalueren van een aanslag op een Italiaanse presidentskandidaat. Continue reading
04/21/09
The Boat That Rocked (Richard Curtis, 2009)
The Boat That Rocked van scenarist en regisseur Richard Curtis (o.a. Blackadder) is een faliekante mislukking. Het is een komedie waar nauwelijks om te lachen valt. Een reeks flauwe anekdotes wordt opgehangen aan een paar plotjes als druipende sokken aan slappe waslijnen. Continue reading
04/17/09
Laila’s Birthday (Rashid Masharawi, 2008)
Laila’s Birthday volgt een dag uit het leven in Ramallah van de tot taxichauffeur gedegradeerde rechter Abu Laila (Mohamed Bakri). De titel verwijst naar de verjaardag van zijn zevenjarige dochtertje, die dus de dubbele naam Laila Laila draagt. Abu’s werkdag zit boordevol incidenten. Het is maar de vraag of hij op tijd, en met een cadeautje, ’s avonds thuis terug weet te komen. Continue reading
04/15/09
Knowing (Alex Proyas, 2009)
De mensheid heeft veel te danken aan het christendom: de kruistochten, de Spaanse inquisitie, de Da Vinci Code en sinds vorige week ook Alex Proyas’ Knowing. Continue reading
04/10/09
Broken English (Zoe Cassavetes, 2007)
Wat is een meesterlijke film met actrice Parker Posey? Dazed & Confused, The Daytrippers of Party Girl? Amateur, Flirt, Henry Fool of Fay Grim van Hal Hartley? De geïmproviseerde komedies van Christopher Guest? Blade: Trinity? Superman Returns? De officieuze koningin van de Amerikaanse indiefilm gaat al twee decennia mee en nog steeds heb ik het gevoel dat haar talenten niet volledige worden benut. Te veel wordt de excentrieke kant van de actrice benadrukt, wat ten koste gaat van haar dramatische capaciteiten. Ze heeft eindelijk wat meer ruimte om humor en drama in balans te brengen met haar hoofdrol in Broken English, het speelfilmdebuut van Zoe Cassavetes (inderdaad, de dochter van). Helaas is ze genoodzaakt haar gaven te etaleren in een indieversie van Sex And The City. Continue reading