Met grote vaart, extra duizelingwekkend vanwege het 3D-effect, daalt de camera tijdens de proloog van Hugo vanuit de sneeuwwolken af op station Montparnasse in het Parijs van de jaren dertig. Binnen een paar minuten vliegt de vroege geschiedenis van de cinema aan de kijker voorbij. Continue reading
Soms is er geen licht aan het einde van de tunnel, zoals in Road To Nowhere van Monte Hellman. Continue reading
Regisseur Phil Karlson is bekend van de noirs Kansas City Confidential (1952) en The Phenix City Story (1955), maar ook van de rattenhorrorfilm Ben (1972) met de titelsong van Michael Jackson. In het met veel vaart vertelde 99 River Street zet hij de kijker meerdere keren op het verkeerde been. Continue reading
Deze maand bestelde ik via internet Road To Nowhere uit 2010. In plaats daarvan kreeg ik Road To Nowhere uit 2010. Geen probleem, zou je denken, maar toch was het de verkeerde film. Me verheugend op de comeback van regisseur Monte Hellman (Two-Lane Blacktop) zat ik opgescheept met een film zonder vermelding op IMDb. Ook debuterend regisseuse Juliette Manet moet het, op moment van schrijven, stellen zonder een lemma in de grootste filmdatabase op internet. Zou ik per ongeluk een tot nu toe onontdekt meesterwerk in handen hebben gekregen? Continue reading
Zelfs films met een open einde voelen afgerond aan wanneer een gebeurtenis uit het begin op een of andere manier terugkeert in de laatste scène. Zo ook in Shame. Continue reading
Het originele script van Rolling Thunder heeft overeenkomsten met Taxi Driver, het script van Paul Schrader dat een jaar eerder werd verfilmd. Dat is geen toeval. Continue reading
Er duikt een bekend gezicht op tussen de acteurs in The Descendants en het duurde even voordat zijn naam me weer te binnen schoot. Continue reading
Films over illegaal in Europa verblijvende jongens en hun wens via Frankrijk over te steken naar Engeland, zijn meestal realistische drama’s met tragische afloop. Denk aan de zeventienjarige Bilal uit Irak in Welcome (Philippe Lioret, 2009). Nog verder terug in het Franse filmverleden is de Franse havenplaats Le Havre de plek waar antiheld Jean Gabin zijn laatste adem uitblaast in Le Quai Des Brumes (Marcel Carné, 1938). Aki Kaurismäki verandert de multiculturele stad in een decor voor een optimistisch sprookje over tolerantie. Continue reading
Pedro Costa liet in zijn film In Vanda’s Room (2000) merken veel geduld te hebben tijdens het observeren van zijn onderwerp. Zoals de verslaafde Vanda obsessief in haar onderbelichte slaapkamer op zoek is naar heroïnekruimels tussen de pagina’s van een telefoonboek, zo geconcentreerd is Jeanne Balibar (actrice in onder anderen Comédie De L’Innocence en Va Savoir) in de muziekdocumentaire Ne Change Rien op zoek naar de juiste melodie in het juiste ritme.
Spielberg heeft een imposante cast om zich heen weten te verzamelen voor zijn paardenepos War Horse. Naarstig was ik op het witte doek op zoek naar de enige Nederlander onder de acteurs. Continue reading
