Kinderen krijgen het zwaar te verduren in twee films die momenteel in de bioscopen draaien. De hoofdpersonages in het Poolse Wilkołak en het Mexicaanse Tigers Are Not Afraid staan er helemaal alleen voor in hun confrontatie met het kwaad. Beide films gebruiken kenmerken uit genrefilms en doen dat met wisselend succes.
Continue reading
Club Sándwich is een Mexicaanse film met weinig dialogen en vol met grappige observaties over de relatie tussen een moeder en haar puberende zoon. Regisseur Fernando Eimbcke houdt ervan de gênante situaties zo lang mogelijk uit te spelen met vaak pijnlijk komische gevolgen. Hij geeft de toeschouwer ruimschoots de gelegenheid om tussen de regels te kijken. Continue reading
De Mexicaanse regisseur Amat Escalante gebruikt choqueertactieken om zijn publiek bij de les te houden. Hij loopt hierdoor wel de kans dat we van zijn films slechts de hoogst ongemakkelijke scènes onthouden. Escalante’s films komen op ons af zoals in bovenstaande still de gepantserde politietruck op het titelpersonage af komt rijden. Je moet sterk in de schoenen staan om de confrontatie aan te durven. Continue reading
Het prachtige verwarrende Post Tenebras Lux had me vanaf de unieke openingsscène volledig in mijn greep. Zelfs na afloop weigerde de film mij los te laten. Continue reading
We Are What We Are (originele titel: Somos Lo Que Hay) is niet per se een aanrader voor de komende editie van het Imagine Festival (13-23 april) in Kriterion te Amsterdam. Het kannibalenfamiliedrama had een unieke mix kunnen zijn van Los Olvidados en Let The Right One In. Continue reading
De werkelijke reden waarom kleine Abel (Christopher Ruíz-Esparza) medicijnen slikt en weigert te praten, blijft in de gelijknamige film buiten beschouwing. Abel verlaat de kliniek en keert terug naar zijn ouderlijk huis, bij zijn moeder, oudere zus en jongere broertje. Het afgelegen bouwval zou je eerder zou verwachten in films als Psycho, The Texas Chainsaw Massacre en Fight Club. Continue reading
Sinds zijn breuk met scenarist Guillermo Arriaga vertelt de Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu zijn verhalen voortaan zonder mozaïekstructuur. In plaats daarvan introduceert hij in Biutiful een mozaïekpersonage. Menselijke eigenschappen en belevenissen die vroeger werden gedeeld door meerdere personages, worden nu samengebundeld en vertolkt door één acteur: Javier Bardem. Continue reading
Parque Vía
De voorstelling van Parque Vía werd voorafgegaan door de korte film Dag Buurvrouw, een mooie reden om ze allebei te bespreken. Continue reading
Año Uña
De Mexicaanse familie Cuarón is een echte filmfamilie. Alfonso boert internationaal goed dankzij een aflevering Harry Potter en vooral de instant cultfilm Children Of Men. Twee familieleden brachten onlangs ook ieder een film uit. Continue reading
Ambitieuze sciencefiction heeft een flink budget nodig. Hoe minder geld aan digitale effecten is te besteden, hoe goedkoper ze er uit zien. De computergestuurde animaties in Sleep Dealer laten zich lastig vermengen met de realistische beelden van een toekomstig Mexico. Continue reading
