10/20/20

A Trip To Mars (1918) versus Midsommar (2019)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Himmelskibet (Holger-Madsen, 1918) wordt beschouwd als de eerste sciencefictionfilm op speelfilmlengte. De Deense zwijgende film is ook bekend onder de titel A Trip To Mars. De bemanning van ruimteschip Excelsior arriveert op Mars en wordt daar verwelkomd door een in het wit geklede leefgemeenschap die lijkt op de commune in Midsommar (2019). De overeenkomsten tussen beide films zijn opvallend genoeg om te stellen dat Himmelskibet een inspiratiebron is geweest voor regisseur Ari Aster. Ik heb een paar scènes naast elkaar gezet om die bewering hard te maken. De screenshots van Midsommar zijn bijna allemaal afkomstig uit de trailer, inclusief mogelijke spoilers en bloedige taferelen.

Continue reading
08/15/18

Den Skyldige / The Guilty (Gustav Möller, 2018)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

The Guilty (foto: Nikolaj Mller)

The Guilty is een geslaagd voorbeeld van een film waarbij een beperking geen obstakel vormt maar een juist leidt tot een creatieve uitdaging. De Deense thriller speelt zich volledig af in de werkruimte van een 112-centrale en richt de camera op één personage: agent Asger Holm. Hij krijgt een ontvoerde vrouw aan de lijn en wil zich meer met de zaak bemoeien dan zijn functie hem toelaat. Voor een spannende film is soms niet meer nodig dan een strak script, een gedurfd sounddesign en een uitstekende acteur. Continue reading

05/6/16

Men & Chicken (Anders Thomas Jensen, 2015)

FacebooktwitterpinterestlinkedinMen & Chicken 1

Films van de Deen Anders Thomas Jensen zijn redelijk populair in Nederland. De dvd-box met zijn eerste drie speelfilms waren ruimschoots verkrijgbaar in de winkels en zijn vierde film Men & Chicken was slechts een honderdste punt verwijderd van de Silver Scream Award tijdens de afgelopen editie van het Imagine Film Festival. Ik zou graag net zo enthousiast willen zijn als iedereen, maar al halverwege Men & Chicken kwam ik helaas opnieuw tot de conclusie dat ik Jensens gevoel voor humor niet deel. Continue reading

04/2/14

Spies & Glistrup (Christoffer Boe, 2013)

Facebooktwitterpinterestlinkedinspies&glistrup

Spies & Glistrup zal voor de gemiddelde Deen een feest van herkenning zijn en wellicht zelfs nostalgische gevoelens oproepen. De excentrieke Denen Simon Spies (Pilou Asbæk) en Mogens Glistrup (Nicolas Bro) hebben namelijk echt bestaan en waren bekende gezichten op televisie en in roddelbladen. Eind jaren zestig en begin jaren zeventig zorgde het duo voor veel stampei in het anders zo brave Denemarken. Continue reading

07/8/13

Kapringen (Tobias Lindholm, 2012)

Facebooktwitterpinterestlinkedinkapringen

In Kapringen wordt een Deens vrachtschip overmeesterd door Somalische kapers. We volgen de langdurige onderhandelingen over het losgeld via twee hoofdpersonen: scheepskok Mikkel (Pilou Asbæk) en Peter C. Ludvigsen (Søren Malling), directeur van de rederij. Laatstgenoemde neemt de taak van onderhandelaar op zich, wat ongebruikelijk is in dit soort situaties. Een Britse deskundige raadt het hem ten strengste af, want persoonlijke betrokkenheid vergroot de kans op emoties en daar kunnen de kapers misbruik van maken. Continue reading

06/23/13

Only God Forgives (Nicolas Winding Refn, 2013)

Facebooktwitterpinterestlinkedinonlygod

Only God Forgives is opgedragen aan de Chileens/Franse cultregisseur Alejandro Jodorowsky. Het excessieve, bloederige geweld kent zijn gelijke in Jodorowsky’s El Topo uit 1975. In de eerste helft van die film ziet het titelpersonage het als zijn goddelijke taak wraak te nemen op de mannen die een heel dorp hebben uitgemoord. De film van Refn kent meerdere wraakengelen. Continue reading

10/31/12

Jagten (Thomas Vinterberg, 2012)

Facebooktwitterpinterestlinkedinjagten2

Mads Mikkelsen is een vrijwel perfecte filmacteur. Hij is zich bewust van de kracht van de camera en houdt zijn spel daarom vaak klein. De acteur laat zich zelden gaan en verheft nauwelijks zijn stem. Hij houdt zijn gezicht zo strak mogelijk. We moeten op zoek naar zijn emoties – in zijn ogen, in de vertrekking van een spier, een trillende lip, een lichte krulling om zijn mondhoeken. Hij geeft ons de gelegenheid de gevoelens van zijn personages zelf in te vullen. Daarmee vergoot hij onze participatie, maar loopt hij ook het risico in elke film hetzelfde soort karakter te spelen. Continue reading