Als je op Google zoekt op de combinatie van de woorden kelder en Oostenrijk zijn de eerste resultaten webpagina’s over de horrorkelder van Josef Fritzl. De Oostenrijkse kelder heeft een slechte reputatie en betreed je niet bepaald voor een gezellig onderonsje, al denken sommige mensen in de documentaire Im Keller van Ulrich Seidl daar heel anders over. Oostenrijkse Gemütlichkeit neemt tussen keldermuren zorgwekkende vormen aan. Continue reading
Binnen vijf minuten in Paradies: Glaube trekt Anna Maria (Maria Hofstätter) haar bovenkleren uit en bewerkt ze zichzelf met een zweep ten overstaan van een klein Christusbeeldje. Dit is de Ulrich Seidl zoals we hem het beste kennen: compromisloos confronterend. De regisseur blijft net iets langer dan wenselijk zijn camera richten op zaken waar we liever geen getuige van zijn. Het voelt alsof Seidl de toeschouwer ook met zweepslagen bewerkt. Waarom we toch blijven kijken? Noem het cinemasochisme. Continue reading
Afgelopen weekend stonden lange rijen bij bioscoop Rialto. Zondagmiddag stond de rij zelfs buiten op de stoep langs de Ceintuurbaan. Een van de bezoekers was goed voorbereid en had een boek meegenomen om daar stapvoets richting kassa in te lezen. Misschien is het in de openingsweek nog te vroeg om Ulrich Seidls eerste deel uit de trilogie Paradies een hit te noemen, maar de grote belangstelling valt op. Ik kan me geen rijen herinneren bij Hundstage (2001) en Import/Export (2007). Continue reading
