Pedro Costa liet in zijn film In Vanda’s Room (2000) merken veel geduld te hebben tijdens het observeren van zijn onderwerp. Zoals de verslaafde Vanda obsessief in haar onderbelichte slaapkamer op zoek is naar heroïnekruimels tussen de pagina’s van een telefoonboek, zo geconcentreerd is Jeanne Balibar (actrice in onder anderen Comédie De L’Innocence en Va Savoir) in de muziekdocumentaire Ne Change Rien op zoek naar de juiste melodie in het juiste ritme.
Colossal Youth
Sommige films moet je eerst gezien hebben, voordat je ze gaat zien. De eerste kijkbeurt geeft de context die je nodig hebt om de film bij de tweede keer te begrijpen en om te vergeten wat in eerste instantie ergernis opwekte. Een zeer traag tempo, een eigenaardige afwisseling van beelden en een afwijkende manier van acteren vallen de tweede keer opeens op hun plaats en zijn niet langer meer stoorzenders. Neem als voorbeeld Colossal Youth (Juventude Em Marcha) van Pedro Costa’s uit 2006, door mij, en velen met mij, als een beproeving ervaren tijdens het International Film Festival Rotterdam 2007. Continue reading
