Er Ist Wieder Da lijkt dankzij de uitgebreide aandacht in de Nederlandse media ook in ons land een succes te worden. Kriterion 2 in Amsterdam zat afgelopen zondagmiddag in ieder geval tot aan de voorste rij gevuld. De film verschijnt op het juiste moment gezien de zorgwekkende populistische tendensen die Europa uit elkaar dreigen te scheuren. Aan goede timing geen gebrek, maar daarmee heb je niet automatisch een geslaagde film in handen. Continue reading
Victoria (Frederick Lau & Laia Costa)
De Duitse film Victoria bestaat ogenschijnlijk volledig uit een onafgebroken take. Ik ben dol op films die bestaan uit lange takes (Time Code, Russian Ark) of die de suggestie wekken dat er geen montage aan te pas is gekomen (La Casa Muda, Birdman). Victoria maakt extra nieuwsgierig omdat de take maar liefst 134 minuten lang duurt. Ik heb zeer veel waardering voor een dergelijk technisch hoogstandje en kan niet wachten tot er net als bij Russian Ark (Aleksandr Sokurov, 2002) een uitgebreide documentaire verschijnt over hoe de makers het hebben geflikt. Hopelijk is die documentaire beter dan de film, want helaas is Victoria vooral een gimmick. Continue reading
Hard To Be A God
Sciencefictionromans van de Russische broers Arkadi en Boris Stroegatski zijn meer dan eens verfilmd. Het bekendst is Stalker uit 1979 van Andrej Tarkovski, gebaseerd op de roman The Roadside Picnic (1971). De roman Hard To Be A God (1964) vormde zelfs twee keer de basis voor een film: de Duits/Russische coproductie Es Ist Nicht Leicht Ein Gott Zu Sein (Peter Fleischmann, 1989) en het recente Hard To Be A God (Aleksey German, 2013). Die laatste film draait vanaf 6 augustus in de Nederlandse bioscopen. Een mooie aanleiding om beide versies naast elkaar te leggen. Continue reading
Gett: The Trial Of Viviane Amsalem
Op dit moment draaien in de Nederlandse bioscopen twee films over vrouwen die het slachtoffer zijn van orthodoxe religies. Beide films hebben een opvallende strakke vormgeving met elkaar gemeen. Continue reading
De stijl van Die Frau des Polizisten is voor het merendeel poëtisch realistisch, behalve in een surrealistische scène in de badkamer waarbij het lijkt alsof de moeder (Alexandra Finder) en haar dochtertje Clara (afwisselend gespeeld door Pia en Chiara Kleemann) zijn gekrompen en zich in een klein zwembad bevinden. De film suggereert meerdere keren het gevaar van verdrinking als voorbodes van een slechte afloop. Continue reading
Soms moet je door stront waden om een doel te bereiken. In de beruchte scène in Trainspotting (1996) neemt junkie Renton (Ewan McGregor) een duik in the worst toilet in Scotland om zijn drugsbolletjes terug te vinden. De scène is walgelijk en grappig tegelijk en eindigt onder begeleiding van de toiletverfrissende muziek van Brian Eno. De smerigheid ondersteunt het verhaal. Ook in Feuchtgebiete bezoekt het hoofdpersonage een goor openbaar toilet, maar in dit geval leidt stront naar nog meer stront, niet voor even maar een hele film lang. De smerigheid ís het verhaal. Continue reading
Het bevreemdt me dat Das Letzte Schweigen (2010) nooit de Nederlandse bioscopen heeft gehaald. Ik werd vorige maand aan het bestaan van deze film herinnerd dankzij een recensie in Film Comment over de recente Amerikaanse dvd-uitgave. De Britse editie is al sinds begin vorig jaar onder de internationale titel The Silence te verkrijgen bij het label Soda Pictures. Op de hoes worden in de recensiecitaten nadrukkelijk de titels Zodiac (2007) en The Killing (2007-2012) genoemd. De vergelijking met laatstgenoemde succesvolle Deense misdaadserie zou ook bij het Nederlandse publiek nieuwsgierigheid kunnen wekken. Continue reading
Dankzij dvd en blu-ray komen complete oeuvres van regisseurs beschikbaar en is het bijvoorbeeld mogelijk vroeg werk van de Duitse cineast Fritz Lang te zien. Fanatieke verzamelaars van zwijgende films zullen het niet erg vinden dat Die Spinnen niet een van zijn beste films is. Continue reading
Veit Harlan (1899-1964) is regisseur van Jud Süss, een abjecte speelfilm uit 1940, gemaakt in opdracht van Goebbels als propagandamiddel in de haatcampagne tegen het Joodse volk. Harlan werd na de Tweede Wereldoorlog twee keer veroordeeld voor misdaden tegen de menselijkheid en twee keer vrijgesproken. Hij beweerde altijd gedwongen te zijn tot het maken van de film. Continue reading
Almanya is Shouf Shouf Habibi, maar dan in Duitsland en met een sympathieke Turkse familie in de hoofdrol. Continue reading
