Almanya is Shouf Shouf Habibi, maar dan in Duitsland en met een sympathieke Turkse familie in de hoofdrol.
De platte humor wordt aangedikt door overdreven acteerwerk, met rollende ogen en opgeheven armen. Het verhaal over opa Hüseyin (Vedat Erincin), een Turkse arbeider uit de eerste generatie Turkse allochtonen, wordt verteld door zijn oudste kleindochter. Als zij de voorgeschiedenis doorvertelt aan kleinzoontje Cenk (Rafael Koussouris) zien we de gebeurtenissen in fantasievorm door zijn ogen en zakt de film naar Dik Trom-niveau.
Almanya verandert in een film die beter tot zijn recht komt op het kinderfilmfestival Cinekid. Alle lolligheid mondt onvermijdelijk uit in sentimentaliteit, in slow motion gefilmd, met alle acteurs tegelijkertijd in beeld, dood en levend, begeleid door een score als glijmiddel voor de traanbuizen en eindigend in een overvloeier naar een volledig wit scherm zodat vanwege het felle licht zelfs bedwongen tranen alsnog spontaan uit droge ogen springen.
4/10