I Start Counting! (David Greene, 1969)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Vorige maand bracht het British Film Institute een Blu-ray uit met de gerestaureerde versie van I Start Counting! Het is een zeer welkome uitgave, want de Britse thriller was tot nu toe moeilijk te vinden. De soundtrack van Basil Kirchin, die een paar jaar geleden voor het eerst op vinyl uitkwam, was een nieuwsgierig makende introductie.

I Start Counting! kende ik heel lang alleen als de naam van een Brits elektronisch muziekduo, totdat in 2018 de soundtrack van Basil Kirchin op lp verscheen. Kirchin (1927-2005) werd begin deze eeuw herontdekt dankzij speur- en spitwerk van Jonny Trunk van het label Trunk Records. De heruitgaven van Trunk zorgden voor meer bekendheid en herwaardering. Kirchin heeft de late erkenning gelukkig nog mee mogen maken.

De componist en muzikant produceerde in de jaren zestig library music die te ver van conventionele paden afdwaalde om veel aan te verdienen. Basil Kirchin bracht in de jaren zeventig twee albums uit onder de titel Worlds Within Worlds. Op de uitgave uit 1971 vormen vervormde tapegeluiden de ondergrond voor vrije improvisaties door gitarist Derek Bailey en saxofonist Evan Parker. Het uitgestelde tweede album, dat pas in 1974 verscheen, is nog experimenteler, met industriële noise en angstaanjagende bewerkte stemmen van waarschijnlijk de autistische kinderen waar Kirchins vrouw voor zorgde in het tehuis waar ze werkte. Brian Eno schreef een aanprijzing op de hoes, maar diens naam was niet voldoende voor het aanwakkeren van commercieel succes.

Basil Kirchin leek voorbestemd tot een bestaan in de obscuriteit. Toch heeft zijn werk sporen achtergelaten in muziek van anderen. Steven Stapleton van Nurse With Wound is zeker beïnvloed en de Britse band Broadcast (onder meer bekend van de soundtrack voor Berberian Sound Studio) prees het werk van Kirchin in interviews. De meisjeszang van Lindsay Moore in het pastorale lied waar I Start Counting! mee opent, doet denken aan de kinderlijk klinkende stem van Broadcast-zangeres Trish Keenan (1968-2011).

Het openingslied wijkt sterk af van Kirchins eerder genoemde, ontoegankelijk experimenten. De muziek past goed bij de onschuld van het veertienjarige, vroom katholieke hoofdpersonage Wynne (Jenny Agutter). Ze is te veel aan het fantaseren over een romantische relatie met haar geliefde, oudere stiefbroer George (Bryan Marshall) om zich zorgen te maken over de seriemoordenaar die actief is in de omgeving van haar oude huis. Het vaderloze gezin – met naast moeder (Madge Ryan) nog een broer (Gregory Phillips) en grootvader (Billy Russell) – is verhuisd naar een moderne flat (Point Royal in Bracknell *). Wynne keert regelmatig terug naar wat is overgebleven van het huis waar ze is opgegroeid, soms alleen en regelmatig met schoolvriendin Corinne (Clare Sutcliffe). Als opnieuw het lijk van een meisje komt bovendrijven, ziet Wynne haar broer George als de mogelijke dader. Het idee van George als moordenaar heeft een verontrustend effect op haar nimmer afnemende verliefdheid.

Het thrillerelement van I Start Counting! houdt het verhaal spannend, maar is niet het belangrijkste bestanddeel. De film gaat vooral over hoe Wynne omgaat met haar toenemende seksuele bewustzijn. Als de camera tijdens de openingstitels meer dan anderhalve minuut lang door haar slaapkamer glijdt, zien we objecten die horen bij dat van een schoolmeisje. Een schooluniform rust uit op een bureaustoel. Een kleine pop zit op een klassenfoto. Op de grond liggen een opengeslagen geschiedenisboek en een schoolschrift met tekeningen in de marge. Naast de tikkende Popeye-wekker zit het konijn uit Alice’s Adventures in Wonderland. Het konijn staat voor de fantasiewereld waar Wynne nog in leeft. Het meisje komt onder de dekens vandaan en we zien dat ze bijna volwassen is. Kirchins muziek lijkt al met nostalgie terug te kijken naar een voorbije kindertijd.

Niet alleen interieurs zeggen iets over het hoofdpersonage. Regisseur David Greene kiest ook voor veelbetekenende buitenlocaties. Wynne wordt buiten vaak omringd door bouwterreinen en moderne architectuur als symbool voor het nieuwe volwassen leven dat onvermijdelijke zijn intrede zal doen. Het op instortende staande oude huis vertegenwoordigt een levensfase die op het punt staat te worden afgebroken. Het smetteloze wit van de kinderwereld, zoals te zien is in de slaapkamer, zal besmeurd raken, net zoals de witte trui die Wynne aan George heeft gegeven.

Jenny Agutter en Bryan Marshall in I Start Counting!

De film volgt het verhaal van Wynne consequent vanuit haar perspectief. Het meisje bespiedt de volwassen wereld met kinderlijke nieuwsgierigheid. De onbevangen wijze waarop actrice Jenny Agutter speelt tijdens haar confrontaties met tegenspeler Bryan Marshall, maken hun scènes ongemakkelijk. Wynne ziet elke aandacht aan voor een flirt, terwijl George geen enkele bijbedoeling heeft en vooral vaderlijk met het meisje wil omgaan. Hij heeft geen weet van Wynne’s gevoelens voor hem. Het meisje komt erachter dat ongemakken en tegenspoed niet zijn af te houden door eenvoudigweg hardop te tellen. De botsing tussen haar fantasieën met de werkelijkheid komt hard aan. Volwassen worden doet pijn.

De Blu-ray van BFI bevat onder meer uitgebreide interviews met scenarist Richard Harris (The Avengers, A Touch of Frost) en actrice Jenny Agutter (Walkabout, Logan’s Run, An American Werewolf In London). Jonny Trunk vertelt over het werk van Basil Kirchin en doet dat vanwege de pandemie noodgedwongen via Skype. Naast contextuele archiefbeelden uit de BFI-collectie bevat de schijf ook de korte jeugdfilm Danger On Dartmoor (David Eady, 1980), geschreven door Audrey Erskine Lindop, de auteur van het boek I Start Counting!.


* Het personage van Sean Connery in The Offence (1972) woont in dezelfde flat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *