Imagine Film Festival: Hunted

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Hunted opent met een nachtelijke vertelling bij brandend sprokkelhout in een donker bos. Een moeder vertelt haar zoontje over een mythe met wolven als redders in nood. De dieren beschermen een vrouw tegen de aanval van een groepje kruisvaarders. Moraal van het verhaal: mannen zijn gevaarlijker dan wolven. De mythe blijft vanzelfsprekend resoneren in de rest van de film. Hunted wordt gepresenteerd als modern sprookje en is een kruising tussen Roodkapje en Deliverance.

Roodkapje in Hunted (Vincent Paronnaud, 2020) is Française Ève (Lucie Debay). Ze werkt in het buitenland aan een bouwproject. Haar opdrachtgever is de eerste mannelijke bullebak in de film. ’s Avonds blaast Ève stoom af in de enige nachtclub in de buurt. De dienstdoende DJ draait voornamelijk lompe New Beat. Ève wordt aan de bar lastiggevallen door nare man nummer twee. Hij wordt weggejaagd door The Guy (Arieh Worthalter). Zijn overdreven dansje eerder op de dansvloer belooft weinig goeds, maar Ève valt voor zijn charmes. Niet veel later zit ze met The Guy op de achterbank van zijn auto. Wanneer het simpele maatje (Ciaran O’Brien) van The Guy achter het stuur stapt, begint Ève zich pas zorgen te maken over de afloop van de ontmoeting.

Ève is tijdens het kat-en-muisspel waar de rest van de film uit bestaat niet alleen slachtoffer van mannelijke roofdieren, maar ook van een gemakzuchtig script en verkeerde beslissingen. Ze heeft van het ene op het andere moment zomaar geen mobiele telefoon meer en vraagt bij het afgelegen benzinestation aan de medewerker of hij een taxi wil bellen in plaats van het alarmnummer. Overdag loopt ze te dagdromen in de natuur, ondanks het gevaar dat daar nog lang niet is geweken. De film lijkt weinig interesse te hebben in het vrouwelijke hoofdpersonage en besteedt liever filmtijd aan het achtervolgende, stuntelende mannenduo.

Arieh Worthalter in Hunted

Met zijn goedverzorgde Charles Manson-uiterlijk speelt Arieh Worthalter een karikatuur van een mannelijk monster en karikaturen zijn meestal lachwekkend. De schmierende acteur irriteert meer dan dat hij angst aanjaagt. Betere films in het genre, zoals Alone (John Hyams, 2020) en Bumperkleef (Lodewijk Crijns, 2019), hebben de afgelopen tijd laten zien dat de beste boemannen schuilgaan achter gezichten van op het oog doodgewone mannen van wie je weinig kwaads vermoedt, totdat het tegendeel is bewezen.

Hunted heeft op visueel vlak zo zijn momenten, zoals de introductie van de blauwe verf tijdens het rennen tussen de bomen. Het bos blijkt minder verlaten dan de film eerder deed vermoeden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *