The Offence (1972) versus Reservoir Dogs (1992)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

the offence

Het is algemeen bekend dat Quentin Tarantino gretig leent uit de filmgeschiedenis. Pulp Fiction bevat tientallen verwijzingen, onder meer uit Kiss Me Deadly (1955), Rio Bravo (1959), Psycho (1960) en Bande À Part (1964). In Kill Bill leent hij van klassiekers en cultfilms als Citizen Kane (1941), Marnie (1964), Thriller: En Grym Film (1973) en Lady Snowblood (1973). Afgelopen weekend zag ik een film met scènes die me heel erg deden denken aan Tarantino’s speelfilmdebuut uit 1992.

Voormalige videotheekmedewerker en filmfreak Quentin Tarantino baseerde de plot van Reservoir Dogs op de Chinese gangsterfilm City On Fire uit 1987 van regisseur Ringo Lam en met filmster Chow Yun-Fat. Hij ging daarbij zo ver dat sommige critici hem van plagiaat betichtten. Op YouTube worden de twee films uitgebreid met elkaar vergeleken. Net als in Pulp Fiction, Kill Bill en al zijn andere films bevat ook Tarantino’s eerste film allerlei korte citaten uit de wereldcinema, zoals The Wizard Of Oz (1939), film noir Crime Wave (1954), de Franse crimi Bob Le Flambeur (1956), spaghettiwestern Django (1966) en het gijzeldrama The Taking Of Pelham One Two Three (1974). Aan dat lijstje wil ik vandaag nog een film toevoegen.

The-Offence

The Offence (onlangs op Blu-ray uitgebracht door het Britse label Eureka!) is een Britse psychologische thriller van de Amerikaanse regisseur Sidney Lumet. In de film is de fanatieke detective sergeant Johnson (Sean Connery op zijn best) op jacht naar een kinderverkrachter. Als er opnieuw een jong slachtoffer valt en later op de dag verdachte Kenneth Baxter (Ian Bannen) wordt opgepakt, weet Johnson zeker dat de dader eindelijk is gevonden. Gefrustreerd door zijn liefdeloze huwelijk en getraumatiseerd door de verschrikkingen die hij tijdens zijn loopbaan heeft gezien, verliest hij tijdens het verhoor zijn zelfbeheersing en is de vermoedelijk onschuldige Baxter zijn leven niet meer zeker.

The Offence is een bewerking van het toneelstuk This Story Of Yours van John Hopkins die ook verantwoordelijk is voor het scenario. De film bestaat uit drie confrontaties in kleine ruimtes. Na het verhoor keert Johnson terug naar zijn woning en reageert hij zich verbaal af op zijn vrouw (Vivien Merchant). Daarna moet hij terug naar het bureau waar hij door luitenant Cartwright (Trevord Howard) aan de tand wordt gevoeld over zijn verhoormethode. De belangrijkste confrontatie is die tussen de detective en de verdachte. Het is in de verhoorruimte dat de overeenkomsten met Reservoir Dogs beginnen op te vallen.

offence dogs

Johnson is fysiek sterker dan Baxter. Hij gebruikt veel geweld en slaat de verdachte tegen de grond. De manier waarop de detective boven zijn slachtoffer staat, doet denken aan de confrontatie tussen Mr. White (Harvey Keitel) en Mr. Pink (Steve Buscemi). Het enige grote verschil is dat de twee mannen in de film van Tarantino pistolen op elkaar gericht houden. Als we de twee scènes stilzetten valt ook op dat beide kale ruimtes identiek zijn ingericht. Links op de achtergrond staan stoelen op elkaar gestapeld. Rechts in beeld bevindt zich een houten tafel. Een gesloten deur lijkt nergens naartoe te leiden. Het licht komt van boven en schijnt achter de personages, in The Offence in de vorm van de grote lamp die al in de openingsscène nadrukkelijk aanwezig is en in Reservoir Dogs afkomstig uit de ramen.

Quentin Tarantino heeft The Offence zeker gezien. In het boek Quentin Tarantino: The Man, The Myths And The Movies (Wensley Clarkson, 2007) wordt de toevallige ontmoeting beschreven die de regisseur tijdens een verblijf in Nottingham had met bijrolspeler Peter Bowles. De scènes in de verhoorruimte bevatten ideaal studiemateriaal voor iemand die een film wil maken over ruziënde mannen in een kale loods. Zoals bovenstaande stills aantonen kon Tarantino het weer eens niet laten om letterlijk uit zijn inspiratiebron te citeren. Het is dat zijn versie overgaat in een naar achteren rijdend tracking shot, anders zou hij de camera net zo laag hebben gezet als Sidney Lumet dat in 1972 deed.

3 thoughts on “The Offence (1972) versus Reservoir Dogs (1992)

  1. Interessant om de overeenkomsten te zien. Tarantino zelf leent heel graag bepaalde shots uit andere films, iets wat ik overigens helemaal niet erg vindt als je kijkt naar de kwaliteit van zijn films 🙂

    Btw, kun je een “follow by email” optie toevoegen (standaard optie in WordPress)? Volg veel blogs op die manier omdat ik het anders niet kan bijhouden…zou te veel sites moeten bezoeken.

  2. “Follow by email” schijnt alleen een standaardoptie te zijn bij WordPress.com, maar niet bij WordPress.org. Ik zal eens uitzoeken hoe ik dit kan oplossen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *