Zou Jos Stelling denken dat met casting een productieproces wordt bedoeld waarbij je acteurs in een mal giet en laat opstijven? Het zou de stijfheid kunnen verklaren van zijn prijswinnende kostuumfilm Het Meisje En De Dood. De acteurs hebben moeite leven te blazen in de meertalige dialogen. Europudding is terug van weggeweest en opgeklopt tot er geen beweging meer in zit. Continue reading →

Het enige ontroerende aan Jos Stellings Duska is het lot van Cinerama aan de Marnixstraat te Amsterdam, in de film gezegend met de naam Luxor. Aan de overkant woont voormalige filmrecensent Bob (Gene Bervoets, het meest bekend van Spoorloos). De grijzende man van middelbare leeftijd leidt een eenzaam leven dat net zo vervallen oogt als het bioscoopcomplex. Hij vult zijn dagen met het bekijken van films, meer omdat hij verliefd is op het kassameisje (Sylvia Hoeks, ietwat overgewaardeerd met een Gouden Kalf) dan om redenen van cinematografisch aard. Thuis probeert Bob een scenario te schrijven. Zo’n scenario dat nooit afgerond is. Continue reading →