Vorig jaar ging het Amerikaanse label Mondo Vision voortvarend van start met de uitgave van drie kraakhelder geremasterde Franse films van de Poolse regisseur Andrzej Zulawski, voorbeeldig verpakt en met ter zake doende extra’s. Uit wat ik eerder schreef over La Femme Publique (1984) en L’Amour Braque (1985) valt op te maken dat Zulawski geen realisme nastreeft en hij zijn acteurs en actrices aanspoort tot excessief spel dat vaak de hysterie overschrijdt. De beste speelfilm om je op deze acteermethode voor te bereiden is L’Important C’Est D’Aimer, de eerste Franse film van Zulawski uit 1975, gebaseerd op de roman La Nuit Américaine van Christopher Frank uit 1972. Continue reading →

L’Amour Braque is de meest hysterische film in het obstinate oeuvre van de Poolse regisseur Andrzej Zulawski. Uitzinnigheid maakt onlosmakelijk deel uit van zijn Slavische aard. Hij noemt zijn tweede Franstalige speelfilm een epileptische film. Zelfs als je vertrouwd bent met de dynamische stijl in Zulawski’s Poolse werk (1967-1978), Isabel Adjani’s uitbarstingen in Possession (1981) en de constante onrust in La Femme Publique (1984) duurt het even voordat je een beetje gewend raakt aan de schijnbaar door ADHD bezeten, hyperventilerende acteurs in Zulawski’s vrije bewerking van De Idioot van Fjodor Dostojevski. Continue reading →

Religieuze symboliek, en met name de iconografie uit het katholicisme, is populair bij grote surrealistische filmmakers, van Luis Buñuel tot en met Alejandro Jodorowsky (El Topo) en Fernando Arrabal (Viva La Muerte). Ook het werk van de Poolse cineast Andrzej Zulawski (Lwow, 1940) is vergeven van de Bijbelse verwijzingen. Continue reading →