Sleep Dealer (Alexis Rivera, 2008)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Sleep Dealer

Ambitieuze sciencefiction heeft een flink budget nodig. Hoe minder geld aan digitale effecten is te besteden, hoe goedkoper ze er uit zien. De computergestuurde animaties in Sleep Dealer laten zich lastig vermengen met de realistische beelden van een toekomstig Mexico.

Memo Cruz (Luis Fernando Peña) woont in het kleine, onooglijke dorpje Santa Ana waar het water door de Amerikanen achter een stuwdam wordt opgeslagen en duur wordt verkocht aan de arme boeren. ’s Avonds knutselt Memo eigenhandig een satellietontvanger in elkaar waarmee hij per ongeluk militaire acties uit de VS afluistert. Zijn ontvanger wordt gelokaliseerd en een dag later door een van afstand bestuurde bommenwerper vernietigd. De operatie wordt live uitgezonden op televisie. Memo ziet de aanslag aankomen, maar is te laat om zijn vader te redden. Uit angst voor verdere represailles verlaat hij het dorp en gaat hij noordwaarts op zoek naar werk.

Onderweg in de bus ontmoet Memo schrijfster Luz (Leonor Varela). Zij raadt hem aan om, net zoals zij zelf heeft gedaan, in de grote grensstad Tijuana zogenaamde nodes op het lichaam aan te laten brengen. Zo kan Memo makkelijk werk vinden als zogenaamde Sleep Dealer. Sleep Dealers zijn goedkope Mexicaanse arbeidskrachten die zich 12 uur achter elkaar laten aansluiten op een machine waarmee ze virtueel worden verbonden aan robots die werk verrichten in Westerse landen. Deze arbeiders werken tot ze erbij in slaap vallen, vandaar de naam.

Los van de nadrukkelijk aanwezige goedkoop ogende speciale effecten, maakt filmmaker Alexis Rivera het zich moeilijk door het verhaal vanuit drie perspectieven te vertellen in plaats van zich te concentreren op de belevenissen van Memo. De jongeman verzorgt in de eerste helft de voice-over. Zijn verhaal wordt onderbroken door het digitale logboek dat Luz bijhoudt. Zij is via nodes aangesloten op haar computer en in staat haar belevenissen te visualiseren met beelden uit haar herinnering. Vanuit de VS worden haar verhalen gekocht en gelezen door de virtuele Mexicaanse piloot (Jacob Vargas) die als bommenwerper verantwoordelijk is voor de dood van Memo’s vader. De stem van deze piloot is het derde vertelperspectief. Zijn plotselinge gewetensbezwaar leidt tot een wat al te gehaast en vooral te gemakzuchtig happy end.