De huidige minitournee van Nederlandse band Space Siren eindigt op 30 juni in OCCII Amsterdam. Een verslag van een deel van de tour volgt later op deze site. Vrijdagavond opende de band in een goed gevulde dB’s voor The Telescopes. Space Siren is momenteel in topvorm en speelt met een gedrevenheid die de Britse hoofdact in verlegenheid zal hebben gebracht.

Het debuutalbum Taste van The Telescopes was in 1989 een luide representant van wat door de Britse muziekpers als shoegaze werd bestempeld. Op de plaat zijn korte nummers gecentreerd rondom vervormde gitaaruitbarstingen die overeenkomen met de explosieve momenten op het album Isn’t Anything (1988) van Ierse band My Bloody Valentine. Stephen Lawrie heeft ondanks de voortvarende start met zijn band in de schaduw gestaan van de invloedrijke tijdgenoot. Een mogelijke oorzaak van de minder bekende status van The Telescopes is de radiostilte gedurende het grootste deel van de jaren negentig. De Britse band liet vanaf 2002 in nieuwe bezetting weer van zich horen met een experimenteler geluid. De huidige tournee staat vrijwel geheel in het teken van het laatste album Off Tomorrow (2023), door Lawrie begin vorig jaar helemaal in zijn eentje opgenomen in zijn studio in Shropshire.

De trage mengeling van psychedelische rock en dreampop doet in geen enkel opzicht meer denken aan het onstuimige geluid op het debuut. De liedjes en de arrangementen zijn bewust eenvoudig gehouden. Ze werken op plaat beter dan live in dB’s. Lawrie was rechts op het podium fysiek aanwezig, maar mentaal leek hij verstopt in zijn eigen wereld. De langzame, monotone en lage zang straalde weinig levensvreugde uit. Het optreden was het minst geslaagd wanneer de band gedwee en eerbiedig de plaat probeerde te reproduceren. Pas in de tweede helft werden de zwarte gaten in de arrangementen opgevuld met geïnspireerde feedbacksolo’s. De jongere muzikanten werden zichtbaar enthousiaster, vooral de gitarist links die eerder op de avond blij tijdens Space Siren had staan springen. De feedback bleef rondjes draaien toen er aan het eind van de set niemand meer op het podium stond. De bebaarde drummer had zijn instrument gedemonteerd en onderdelen aan het publiek gegeven. Door hun spontane kortstondige percussiespel werd alsnog een beetje passie aan het optreden toegevoegd.