De muzikanten van Space Siren hielden in de tweede helft van juni de herinnering aan songschrijver, gitarist en producer Corno Zwetsloot springlevend met een triomftocht langs enkele kleine podia in de Randstad. De tournee begon in de Katzwijm Studio en eindigde in OCCII Amsterdam.
Het voormalige Patronaat Café in Haarlem heet tegenwoordig Stage 3. De verbouwing heeft het podium veranderd, maar niet de herinnering weggenomen aan het optreden van Space Siren op 1 oktober 2014. We wisten die avond niet dat mede-oprichter Corno Zwetsloot (1965-2014) voor het laatst met de band zou spelen. Hij was te ziek om na Haarlem nog meer optredens te kunnen doen. Space Siren keerde 22 juni jongstleden in een speciale bezetting, samen met twee gitaristen uit HOWRAH, terug op wat sinds die oktoberavond in 2014 aanvoelt als heilige grond. Op de set stonden nummers van de dit jaar postuum uitgebrachte 10” DGDABE, aangevuld met enkele hoogtepunten van eerdere albums en singles. De terugkeer zorgde voor een volgepakte zaal.
Het was om nog meer redenen een gedenkwaardige avond. Openingsband Wounded Kite presenteerde de elpee Feeding Monsters, het eerste album in het meer dan 25-jarig bestaan van de band, en programmeur Joshua Baumgarten nam met pijn in het hart afscheid van zijn Patronaat-avonden met The Irrational Library. Baumgarten kreeg een groots afscheid met het nooit teleurstellende Neighbours Burning Neighbours als overweldigend slotakkoord. Het is niet elke band gegeven om een optreden van Space Siren waardig op te volgen. The Telescopes hadden een dag later in dB’s in Utrecht als headliner minder succes en speelden na de Nederlandse band een set die aanvoelde als een anticlimax.
Twee van de beste nummers van Space Siren werden tijdens de minitournee vaak aan elkaar gekoppeld. Evidence Collection Guidelines hoorde ik voor het eerste tijdens het festival van The Ex in Paradiso op 1 maart 2014. Space Siren stond toen in de grote zaal en had tussen de pilaren onder het linker balkon volop profijt van de akoestiek in het kerkgebouw. Andere bands verzuipen soms in de beruchte galm van de Paradiso, maar de gelaagde gitaarakkoorden van Space Siren bleven een eenheid vormen, terwijl ze als een sierlijk zwermende groep vogels rond onze hoofden en door de ruimte vlogen. Het overkomt me niet vaak dat een nummer me bij eerste beluistering direct bij de keel grijpt. Evidence Collection Guidelines werd vorige maand tijdens de tournee meestal gevolgd door Slome Drome dat van de aarde loskomt wanneer gitarist Gwendolien Douglas een hoog woordloos thema zingt op de plek van het refrein. Tijdens de uitvoering in Concerto, op 11 februari dit jaar, meende ik haar stem net zo vermenigvuldigd te horen als op de 10”, maar dat bleek achteraf het gevolg van meezingende gitaarboventonen. Bij het optreden in dB’s werd de zang iets harder in de mix gezet dan in het Patronaat waardoor het effect nog magischer werd. Ook de drums van Ineke Duivenvoorde stonden in Utrecht iets luider afgesteld, wat samen met de rollende baslijn van Aico Turba zorgde voor een extra swing in de dansbare nummers.
De tournee eindigde afgelopen vrijdag in een volle OCCII. Dit keer mocht Space Siren de avond afsluiten en verzorgde L&S het voorprogramma. Het project van Franse muzikant Anthony Laguerre en Nederlandse vocalist G.W. Sok (ex-The Ex) wordt op het album When The Vowels Fall begeleid door L’orchestre du Gradus Ad Musicam uit Nancy. Het orkest kwam uit praktische overwegingen live uit een doosje, maar dat deed geen afbreuk aan het eindresultaat. Laguerre en Sok, samen met drummer en gitarist, verrasten halverwege de ingetogen set met een uitvoering van State Of Shock van The Ex. Die band weigert zelf principieel oude succesnummers af te stoffen en G.W. Sok zou het nummer ook nooit uit de archiefdoos hebben gehaald als het niet zo ingrijpend onder handen was genomen en veranderd in iets geheel nieuws en eigens. De Ex-klassieker had een instrumentatie gekregen als van een ballade met een thema dat meer introspectief klonk dan de felle slagen op de snaren in het origineel uit 1991.
Space Siren sloot de avond af met een onverminderd hechte set. De band heeft geen solisten en niemand eist een hoofdrol op. De gitaren van Bart Schotman en Cees van Appeldoorn van HOWRAH vormen een eenheid met de gitaar van Douglas. Een enkele keer is het geluid open, zoals tijdens het loopje en de breaks in Berlin. Wanneer het geluid vol is, komen uit de opgestapelde dissonante akkoorden soms spontane harmonieën naar boven drijven. De zang vlijt zich bescheiden tegen de akkoorden aan en kleurt ze door de snaren met kleine intervallen op te tillen of naar beneden te duwen. De melancholische aard van de muziek werd vrijdagavond versterkt door het idee dat dit de laatste mogelijkheid was om de band live in actie te zien. Na afloop hoorde ik dat een vervolg wel degelijk tot de mogelijkheden hoort. Het eerstvolgende project voor de meeste bandleden van Space Siren is het nieuwe album van HOWRAH. De eerste opnamen gaan deze maand van start.