The Great Gatsby (Baz Luhrmann, 2013)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

greatgatsby

Om een 3D-film te vertonen moet in de projectiecabine een speciale knop ingedrukt worden. Helaas waren ze dat zaterdagmiddag in Zaal 1 van Studio K vergeten. Alsof dat niet voldoende was vertoonden enkele van de smoezelige, ongewassen 3D-brilletjes technische gebreken. Door mijn eerste exemplaar zag alles groen. The Great Gatsby kwam de valse start niet meer te boven.

Het bleek al snel dat regisseur Baz Luhrmann tijdens het maken van zijn film ook vergeten was een knop in te drukken. Een van de grote problemen bij 3D-films is dat ze meestal gemonteerd worden alsof het 2D-films zijn. Luhrmann heeft van The Great Gatsby een vermoeiend drukke reclamespot op speelfilmlengte gemaakt. Hij vergeet dat de toeschouwer bij elke <I>cut</I> zich opnieuw moet oriënteren op de nieuw ontstane dieptes in het beeld, zeker als het beeld van een extreme close-up overgaat naar een weids totaalshot. De beelden zitten volgepropt met details, maar er is nauwelijks tijd die in je op te nemen.

De camera vliegt als een pijl door digitaal getekende panorama’s. In 2D zijn Luhrmanns films duizelingwekkend genoeg. In 3D zijn ze misselijkmakend. De regisseur vergeet ook dat zijn publiek de film moet ondergaan met een zware bril op de neus. Het gewicht van die bril leunt na ongeveer een uur pijnlijk op de neusbrug. Het 3D-effect lijkt me toch bedoeld om volledig in een film opgezogen te worden. Vanwege de bril was ik me tussen openingstitels en eindcredits echter volledig bewust van het feit dat ik in een bioscoopstoel zat.

4/10