The Age Of Adaline is een romantisch drama waarin het titelpersonage door een wonder niet meer ouder wordt en zonder cosmetische plastische chirurgie rimpelloos door het leven gaat. De bijzondere conditie levert vooral problemen op van relationele aard. Heeft de film meer te bieden dan bovennatuurlijke Bouquetreeksromantiek?
Adaline Bowman (Blake Lively) verdrinkt bijna als ze in 1937 tijdens een onverwachte sneeuwbui met haar auto door de vangrail rijdt en in het water belandt. Dankzij blikseminslag komt ze weer tot leven en blijkt ze geen last meer te hebben van ouderdomsverschijnselen. Als haar onveranderlijke uiterlijk argwaan begint op te wekken bij de autoriteiten, houdt Adaline haar conditie geheim voor de buitenwereld en verandert ze elk decennium van identiteit, reizend door Europa en de Verenigde Staten. De enige met wie ze het geheim deelt is haar dochter. Het grote nadeel van haar keuze is dat ze geen relatie met een man durft aan te gaan en zich een eeuw lang emotioneel invriest.
Gebrek aan emotie is wel toevertrouwd aan de tamelijk kil overkomende actrice Blake Lively. Ze doet zo haar best afstandelijk te blijven dat ze het de kijker lastig maakt warm voor haar personage te worden. Ze maakt een berekenende indruk, wat onder meer tot uiting komt in de paar vriendschappen die ze sluit. Zo lijkt ze Regan (Lynda Boyd) als beste vriendin te hebben uitgekozen omdat die blind is en dus niet kan zien dat Adaline niet ouder wordt. Regan heeft verder geen andere functie in het verhaal en verdwijnt na haar kortstondige verschijning zonder pardon en zonder omhaal uit het script.
De wetenschappelijk bedoelde, anonieme voice-over (de stem van Hugh Ross) schept extra afstand. Hij neemt aan het begin van de film uitgebreid de tijd om Adaline’s conditie uit te leggen. Hoe het komt dat de vrouw vanwege de blikseminslag ook een uitmuntend geheugen heeft gekregen, krijgen we helaas niet van hem te horen. Adaline onthoudt elk detail dat ze door de jaren heen heeft opgemerkt en is letterlijk een wandelende encyclopedie. Uiteraard komt ze af en toe een interessante man tegen die haar niet wil loslaten. 109 jaar na haar geboorte ontmoet ze Ellis Jones (Michiel Huisman). Aan hem de taak om Adaline te ontdooien. De film zelf ontdooit pas laat wanneer Harrison Ford in beeld komt, het vertelperspectief wordt uitgebreid en Adaline met haar verleden wordt geconfronteerd. Het is prettig om Ford weer eens in een rol te zien waarin hij niet wordt achtervolgd door immense rollende rotsblokken, enge nazi’s of ruimteschepen van de Galactic Empire.
The Age Of Adaline is de vierde speelfilm van Lee Toland Krieger en de eerste die in Nederland wordt uitgebracht. Het is een veilige en voorspelbare vampierfilm zonder vampiers. Het eeuwige leven kan bereikt worden zonder bloedverlies en de vampier zal sterfelijk moeten worden om een langdurige relatie aan te gaan. Dat de tijd stilstaat voor Adaline komt ook tot uiting in de production design en set decoration. De vrouw begeeft zich graag in tijdloze interieurs, zoals stoffige bibliotheken en oude hotelvertrekken. Ook in de moderne tijd blijft ze letterlijk door het verleden rondwandelen. Componist Rob Simonsen zet dik aan tijdens de romantische scènes en zal daarmee een groot gedeelte van het mannelijke publiek van zich vervreemden.
5/10
The Age Of Adaline draait vanaf 18 juni in de bioscoop.
Het pakte jouw dus een stuk minder. Vond juist dat afstandelijke bij het karakter passen en de voiceover stoorde ik me ook niet aan, wat het een soort sprookje maakte.