Vier jaar na de spoorloze verdwijning van hun jonge dochter Lisa is het verdriet nog onverminderd groot bij het echtpaar Grace en Lucas. Terwijl ze zelf hun tranen voor elkaar verbergen, huilt het huis geluidloos. Vocht trekt scheuren in het plafond. Wanneer leed onbesproken blijft, valt de stilte extra luid in. Het is zo stil in de kleine middelste filmzaal van Rialto dat ik een paar stoelen verderop iemands darmen kan horen bewegen. De stilte is ongemakkelijk, zowel voor de personages op het doek als voor ons, de toeschouwers. Continue reading →