De eerste dialoog in Little Women (Greta Gerwig, 2019) vindt plaats in het kantoor van uitgever en redacteur Mr. Dashwood. Tegenover Dashwood zit de jonge Jo March (Saoirse Ronan). De schrijfster probeert de uitgever over te halen om werk van haar te publiceren. Het duurde even voordat ik doorhad met welke acteur Saoirse Ronan in gesprek is. Ik herkende Tracy Letts uiteindelijk aan het bureau waar hij achter zit. Little Women is een mooie aanleiding voor een terugblik op de relatie tussen de acteur en het meubelstuk sinds 2013.
Tracy Letts is een van de vele acteurs van wie je het gezicht herkent vanwege zijn talrijke bijrollen, maar wiens naam je meestal niet te binnen wil schieten. Hij leverde jarenlang voornamelijk kleine acteerbijdragen aan televisieseries en had tot 2015 als acteur geen opzienbarende filmcarrière. Letts viel in Hollywood vooral op als scenarioschrijver en bewerker van eigen toneelstukken (Bug, Killer Joe en August: Osage County). Bij het grote publiek werd hij bekend dankzij tv-serie Homeland en zijn rol als CIA-directeur Andrew Lockhart, de vervanger van Saul Berenson (Mandy Patinkin).
Sinds Homeland wordt Tracy Letts veelvuldig gecast als een man die het merendeel van zijn leven doorbrengt in kantoorkamers en vergaderzalen. Vaak is hij een directeur en vanwege die functie neemt hij in meerdere films plaats achter een bureau. In The Big Short (Adam McKay, 2015) viel zijn positie me nog niet zo op omdat alle acteurs in dit financiële drama hun (wan)daden achter een bureau verrichten. Vanaf Christine (Antonio Campos, 2016), met Letts als baas van tv-journalist Christine Chubbuck (Rebecca Hall), is weinig twijfel meer mogelijk; Tracy Letts en zijn bureaufauteuil zijn onafscheidelijk.
De enige uitzondering op de regel is Letts’ bijdrage aan de eerste episode van Todd Solondz’ donkere komedie Wiener-Dog (2016). Zijn personage heeft de handen vol aan de diarree van de teckel van zijn zoontje en komt daarom niet toe aan een zitpauze. De beslissing die hij over het sneue hondje neemt, zorgt voor een breuk met de rest van het gezin. Tracy Letts blijft alleen over aan de ontbijttafel in een houding die maar al te herkenbaar is uit zijn andere films.
Letts zit in de Philip Roth-verfilming Indignation (James Schamus, 2016) weer op zijn vertrouwde plek, ditmaal als decaan van een kleine universiteit in Ohio.
In zijn volgende film Elvis & Nixon (Liza Johnson, 2016), over de waargebeurde ontmoeting tussen rockster Elvis Presley (Michael Shannon) en president Richard Nixon (Kevin Spacey), komt Tracy Letts als directeur van het Bureau Of Narcotics & Dangerous Drugs zijn werkpand niet uit. Elvis klopt bij de directeur aan wanneer deze helemaal alleen achter zijn bureau een banaan als lunch probeert weg te werken.
Imperium (Daniel Ragussis, 2016) biedt geen ruimte voor de komische kwaliteiten van Letts. Hij speelt in deze thriller de racistische radiopresentator Dallas Wolf, een woordvoerder van een gevaarlijke groep neonazi’s. Undercoveragent Nate Foster (Daniel Radcliffe) legt in opdracht van de FBI contact met Wolf en krijgt hem thuis te spreken in de werkruimte waar de presentator zijn opruiende uitzendingen opneemt en monteert. De eerste scène met Wolf in beeld, eerder in de film, acteert Tracy Letts ook zittend, ditmaal aan een tafel tijdens een televisie-interview.
The Lovers (Azazel Jacobs, 2017) heb ik niet gezien, maar uit de trailer maak ik op dat Tracy Letts in deze relatiekomedie in een kantoortuin werkt. Een bureaumoment zal ongetwijfeld niet ontbreken.
Lady Bird (2017) wijkt enigszins af van het vaste patroon omdat Letts’ personage in deze film geen leidinggevende functie heeft. In plaats daarvan zit Lady Birds vader Larry werkloos achter de computer op het thuiskantoorbureau. Hij moet in het regiedebuut van Greta Gerwig sollicitatiebrieven schrijven, maar doodt bij gebrek aan motivatie de tijd met digitale potjes patience.
Tracy Letts zit in The Post (Steven Spielberg, 2017) vaker achter de bureaus van andere mensen dan achter zijn eigen bureau. In zijn eerste scène schuift hij aan bij Meryl Streep (Kay Graham van The Washington Post) en staat hij haar bij als voorzitter van de raad van bestuur. Veel later in de film maakt hij notities aan het bureau van hoofdredacteur Ben Bradlee (Tom Hanks).
Ford v Ferrari (2019) is de eerste film waarin Tracy Letts een titelpersonage speelt. Zijn Henry Ford II is iemand waar anderen met een mengeling van respect en angst een stap voor opzij doen. Hij vormt het middelpunt van elke kantoorscène. Regisseur James Mangold weet de bijrolspeler lange tijd bij bureaus weg te houden. Als het eenmaal zover is laat hij Ford niet zitten maar staan achter zijn bureau. Pas in de tweede helft van de film zijn we eindelijk getuige van het traditionele bureaumoment van Letts. Mangold onderscheidt zich van de andere filmmakers door Ford op de voorgrond aan de andere kant van het bureau te filmen.
De twee scènes van Mr. Dashwood in Little Women zijn van korte duur, maar wel belangrijk genoeg om allebei terug te laten keren in de trailer. Tracy Letts blijft in beide scènes zitten waar hij zit. De onwrikbare plek die de conservatieve Mr. Dashwood achter het grote bureau inneemt staat symbool voor het vastgeroeste patriarchaat. Zijn passieve, afwachtende houding staat in schril contrast met de wijze waarop de jonge Jo het verhaal binnen komt rennen. Het duurt een film lang voor hij eindelijk toegeeft dat zijn uitgeverij het schrijftalent van de vrouw nodig heeft om van betekenis te blijven in de boekenwereld.