International Film Festival Rotterdam 2016 (1)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

IFFR 2016

De 45ste editie van het International Film Festival Rotterdam is voorbij. Zoals elk jaar reed ik een paar keer heen en weer om in de Maasstad een willekeurig greep uit het filmaanbod te doen. De komende dagen worden de bekeken films op deze pagina in alfabetische volgorde tegen het licht gehouden, te beginnen met de onaangepaste omgangsvormen van de aapmensen in Aaaaaaaah! en de Ecuadoraanse puberproblemen in Alba.

Aaaaaaaah! (Steve Oram, 2015)

Wie Aaaaaaaah! zegt moet ook Themroc zeggen. Het instinctieve gedrag van de personages in de film van de Britse acteur Steve Oram vertoont overeenkomsten met de handelingen van de hedendaagse holbewoner Michel Piccoli in Claude Faraldo’s klassieker uit 1973. In beide films wordt niet met mes en vork gegeten. Dialoog heeft plaatsgemaakt voor gegrom, gebrul en andere dierlijke geluiden.

Aaaaaaaah! (Toyah Willcox)

Aaaaaaaah! (Toyah Willcox)

Alle personages in Aaaaaaaah! hebben last van territoriumdwang. Waar nodig markeren ze hun gebied door te urineren tegen keukenapparatuur. De mannen meten hun fysieke krachten onderling door middel van intimidatie en geweld en proberen op die manier in het gevlij te komen bij strategisch ingestelde vrouwen. Mannen zijn in het voordeel als ze ook weten hoe je een defecte wasmachine weer aan de praat krijgt. Een enkele keer worden de absurdistische antropologische observaties verstoord door nodeloze horror (een edel deel moet het ontgelden) en een smakeloze poging tot humor (een koninklijk portret wordt op oneervolle wijze besmeurd). Die onbedwingbare neiging om te choqueren heeft Oram afgekeken van regisseur Ben Wheatley met wie hij in 2012 de zwarte komedie Sightseers maakte.

Aaaaaaaah! is niet veel meer dan een alternatieve manier van aapjes kijken. Het lijkt meer op een verslag van een uit de hand lopende workshop dan op een film. Als je echt wilt weten hoe de mens zich gedraagt wanneer hij de primitieve primaat in zichzelf de vrije loop laat, kun je beter een ritje maken in de nachttrein tijdens carnaval. Popkenners zullen Toyah Willcox herkennen in de dominante moederrol. Haar echtgenoot Robert Fripp is verantwoordelijk voor de muziek.

4/10


Alba (Ana Cristina Barragán, 2016)

Alba

De camera zit dicht op de huid van Alba (debuterend actrice Macarena Arias). Er is verder niemand die de elfjarige scholier een blik waardig gunt. Thuis maakt ze een moeilijke tijd door. Alba’s moeder is vanwege een ernstige ziekte niet aanspreekbaar. Als moeder na een val in het ziekenhuis belandt, verblijft Alba voor onbepaalde tijd bij haar gescheiden vader Igor (Pablo Aguirre Andrade). Ze is een zwijgzaam meisje en dat heeft ze niet van een vreemde. Pa zegt ook nauwelijks een woord. Hij heeft een armoedige woning en ziet eruit alsof hij hooguit eenmaal per week een bad neemt. Alba mag ook weleens naar de kapper.

Door haar schuchtere gedrag en onverzorgde uiterlijk loopt het meisje risico gepest te worden op school. Ze boft dat er in haar klas nog een ander pispaaltje is die het zwaarder te verduren heeft. Om positief op te vallen probeert Alba haar eenvoudige afkomst geheim te houden, wat onder meer leidt tot een komische scène waarin ze zich na een uitstapje met klasgenootjes bij het huis van wildvreemde familie laat afzetten.

Alba (Macarena Arias)

Alba (Macarena Arias)

In haar speelfilmdebuut ontkomt de Ecuadoraanse regisseur Ana Cristina Barragán niet aan voor de hand liggende problemen waar een pubermeisje onherroepelijk tegenaan loopt. Dat levert situaties op die we vaker op het grote scherm hebben gezien. Interessanter dan de lichamelijke veranderingen is de wijze waarop Alba met vallen en opstaan, en soms tegen haar principes in, leert hoe ze voor zichzelf een plek in de groep verovert. Het meisje mist ouderlijk advies om op terug te vallen, maar krijgt gelukkig een duwtje in de goede richting van schoolgenoot Eva die ondanks haar belangrijke bijdrage in de rest van de film een opvallend marginale rol speelt.

De film heeft een heldere visuele stijl met Alba als middelpunt. Als het meisje haar plek in het leven weet te veroveren en zichzelf steeds zichtbaarder maakt, neemt het aantal close-ups af en wordt het meisje onderdeel van de haar omliggende wereld. De symboliek in de film blijft beperkt tot een puzzel van een moederboom.

7/10

2 thoughts on “International Film Festival Rotterdam 2016 (1)

  1. Ik had Alba al vaak voorbij zien komen op twitter. Ben er wel heel benieuwd naar. Maar ik begreep dat hij niet in de bioscoop uit komt, dus dat wordt of een DVD kijken of On Demand kijken. Al lijkt dat laatste mij bijna onmogelijk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *