Home Is Where – I Became Birds (2021)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Die foto komt me heel bekend voor, was mijn eerste gedachte toen ik bij Pitchfork de hoes zag van I Became Birds, de nieuwe plaat van de Amerikaanse band Home Is Where. Na enig speurwerk in de platenkast wist ik weer waar het verontrustende slaapkamertafereel me aan had doen denken en herontdekte ik een spookachtige geschiedenis.

Emoband Home Is Where uit Florida gebruikt voor het minialbum I Became Birds een intrigerende foto van een meisje dat in haar slaapkamer boven haar bed zweeft. Op het eerste gezicht lijkt ze gedreven door speelplezier, maar als je goed kijkt zie je angst. Het gezicht van het springende meisje blijft grotendeels verborgen achter haar rechter bovenarm. De angst is het best af te lezen van het gezicht van haar zus. Zij ligt met gebalde vuisten en gesloten ogen in haar bed te gillen.

Ik wist zeker dat ik de foto eerder op een platenhoes had gezien. Google leverde echter geen resultaat op en dus moest ik even door mijn geheugen en de cd-collectie struinen voordat ik erachter kwam dat het een andere foto betreft van een gelijksoortig tafereel. Het zoekwerk leverde via enkele cd-singles de platenhoes op van Homespun, het enige, door Steve Albini geproduceerde album van de Britse rockband Solar Race.

De kleuren van het bedsprei zijn anders, het behang is niet hetzelfde en er hangen andere foto’s en posters aan de muur. Ik heb het album zelf niet in huis voor nadere inspectie, maar waarschijnlijk is de hoes een reconstructie van de oorspronkelijke foto, nagespeeld door de bandleden van Solar Race, met zangeres Eilidh Bradley (1969-2014) als zwevend middelpunt.

De originele foto op de hoes van I Became Birds is genomen door fotojournalist Graham Morris. Hij was een van de vele getuigen van wat de geschiedenis is ingegaan als de Enfield poltergeist. De familie Hodgson had naar eigen zeggen in de zomer van 1977 last van een geest die meubilair verschoof, met speelgoed smeet en de kinderen liet zweven in hun huurhuis in de Londense wijk Enfield. De oudste dochters hoorden ook onverklaarbare luide geluiden en vreemde grommende stemmen. Het huis werd door meerdere onderzoekers bezocht. Het gezin kreeg ook ruime aandacht van de media, van sensatiebeluste tabloid the Daily Mirror tot een serieuze televisieploeg van de BBC (zie onderstaande video). Toen de spookverschijnselen in de loop van 1979 stopten, vonden sceptici voldoende aanwijzingen in het verzamelde onderzoeksmateriaal om aan te tonen dat de twee oudste zussen Margaret en Janet iedereen voor de gek hadden gehouden.

De Enfield poltergeist spookt niet alleen na op platenhoezen. De speelfilm The Conjuring 2 is gebaseerd op het onderzoek dat het duo Ed en Lorraine Warren in Enfield heeft gedaan. Ik heb nog geen tijd genomen om de nieuwe plaat van Home Is Where te beluisteren en te ontdekken of er een speciale reden is waarom de bandleden hebben gekozen voor de iconische foto. Als je een gepassioneerd voorbeeld wilt horen van Britse postgrunge, kan ik Solar Race van harte aanbevelen.

2 thoughts on “Home Is Where – I Became Birds (2021)

  1. geweldig staaltje associaties 🙂

    (The Conjuring 2 was zelfs in goed gezelschap een errrrrg lange zit in de bios. De airco was die dag echter het geld wel waard.)

    • Voor het betere associëren kun je altijd bij me aankloppen. Volgens Letterboxd heb ik de The Conjuring 2 ooit gezien, maar daar kan ik me niets meer van herinneren. Dat zegt ook wel iets over de kwaliteit van de film (of toch meer over de staat van mijn geheugen?).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *