De meest recente film van David Verbeek is na de première tijdens IFFR 2018 eindelijk ook in de rest van het land te zien. An Impossibly Small Object gaat over een klein Taiwanees meisje en haar vlieger, maar toch vooral over filmmaker Verbeek zelf.
David Verbeek houdt niet zo van Nederland. De regisseur draait de meeste van zijn films liever in Azië. Hij volgt zijn personages in China of Taiwan en laat zich inspireren door Aziatische filmmakers. In navolging van bijvoorbeeld Akira Kurosawa (Ikiru, High and Low), Wong Kar-Wai (Chungking Express) en Apichatpong Weerasethakul (Tropical Malady) splitst Verbeek zijn laatste film An Impossibly Small Object in tweeën. De eerste helft speelt zich af in Taipei en gaat over het kleine meisje Xiao Han (Lucia). In de tweede, Amsterdamse helft richt de regisseur de camera op zichzelf. Verbeek speelt een fotograaf die het liefst zo min mogelijk in zijn geboorteland verblijft en voornamelijk in Azië door steden zwerft op zoek naar onderwerpen. De link tussen de fotograaf en Xiao Han is de foto die hij op een avond maakt van het meisje en haar lichtgevende vlieger.
An Impossibly Small Object begint met een proloog in zwart-wit waarin de naamloze fotograaf tegenover twee ambtenaren zit. Ze willen van hem weten waarom hij subsidie komt aanvragen voor zijn volgende project. Ook zijn ouders (Gijs Scholten van Aschat en Lineke Rijxman) bestoken hem later in de film tijdens een etentje met vervelende vragen. De eetscène doet denken aan het verhoor op het kantoor van het subsidiefonds. Waarom wil de fotograaf zo ver reizen voor zijn projecten? Is hij op de vlucht is voor zichzelf of gewoonweg op zoek is naar iets anders? In de film probeert de regisseur antwoord te geven op de vraag wat hem drijft. Het verhaal van Xiao Han wordt daarbij slechts gebruikt als uitgangspunt.
De episode met het meisje en haar vlieger is het meest toegankelijke deel van de film dankzij het innemende spel van de piepjonge actrice. We zien vanaf haar ooghoogte het dagelijkse leven in een vreugdeloze buitenwijk in Taipei. Ze trekt zoveel mogelijk op met haar beste vriendje Hao Hao (Chen-Hung Chung) en merkt nauwelijks iets van de dagelijkse problemen van haar ouders. Xiao Han is nog te jong om door te hebben dat haar ouders hun snackbar met moeite draaiende kunnen houden. Ze ziet ook geen gevaar in de vriendelijk ogende gangster die een vaste klant is. De altijd loerende dreiging wordt gesymboliseerd door een eng masker dat in een donkere ligt te wachten voor het lokale dansritueel. De fotograaf legt het masker vast en plaatst het thuis in Amsterdam met hulp van Photoshop in de foto waarop Xiao Han helemaal alleen met haar vlieger speelt.
De fotograaf manipuleert de werkelijkheid om er vat op te krijgen en uit te zoeken wat zijn eigen positie daarin is. De man gedraagt zich als een vampier die voor eigen gebruik verhalen uit mensen zuigt. Het is niet voor niets dat hij het liefst na zonsondergang door Taipei wandelt en thuis de gordijnen gesloten houdt. De fotograaf behandelt de personages in zijn project meer als objecten dan als mensen. Eigenlijk is hijzelf de dreigende drager van het masker. Elke foto die hij maakt klinkt op de soundtrack als een pistoolschot.
Debuterend acteur Verbeek houdt met naturel spel goed verborgen wat er precies in hem omgaat. An Impossibly Small Object intrigeert als ideeënfilm maar heeft vanwege de afstandelijke benadering in de tweede helft moeite om te raken.
6/10