Britse drummer/zanger Charles Hayward is al meer dan een halve eeuw actief, met eigen bands, als gastmuzikant in andermans projecten en solo. De medeoprichter van undergroundband This Heat toont anno 2024 nog geen sporen van slijtage en reist momenteel met zijn nieuwste band Abstract Concrete door Europa. Het startschot van de tournee was afgelopen donderdag in OCCII.

Charles Hayward is trots op zijn Londense bandgenoten, vertelde hij me na afloop van het concert. Hij mag met recht trots zijn, want Abstract Concrete vormde in OCCII een imponerend hecht geheel. Iedereen speelde met plezier en gemak en niemand raakte verstrikt in de complexe songstructuren. Haywards drumspel klinkt soms alsof er twee mensen tegelijk achter de kit actief zijn, zeker als de drummer met één hand roffelt en met de andere hand ondertussen de rest van het drumstel bespeelt. Bassist Otto Willberg werd niet van zijn stuk gebracht door maatwisselingen of tempo’s die plotseling vertraagden of versnelden.

Je doet de muziek tekort door het te labelen als progrock. De eerste plaatopnamen van Hayward, als onderdeel van de band Quiet Sun op het album Mainstream (1975), vallen nog wel binnen dit hokje. Bij prog is techniek vaak belangrijker dan intuïtieve expressie, iets wat bij de experimentele rockband This Heat (1976-1982) juist werd omgedraaid. De combinatie van de geschoold klinkende speltechniek van Hayward en de experimenteerdrift van Charles Bullen en Gareth Williams zorgde voor een volledig uniek bandgeluid.

Bij Abstract Concrete is Yoni Silver verantwoordelijk voor experimentele geluiden tussen de overige toetsenpartijen door. Altviolist Agathe Max voegt folkelementen toe. De behendige gitarist Roberto Sassi laat horen dat hij zich thuis voelt bij zowel vrije improvisatie als metal (check het album Shifted van zijn band Drag Death). De maximale muziek begeleidde minimale refreinen waarin herhaalde korte zinnen als mantra’s door Charles Hayward werden gezongen. Na het openingsnummer Almost Touch moest hij even op adem komen, maar daarna ging hij onverminderd energiek door met het volgende nummer. The Day The Earth Stood Still zorgde voor een rustmoment in de intense set en het nieuwe nummer Small World was binnen de context van het concert een bescheiden poplied als aanloop naar een heftige finale.

Het nieuwe jaar in OCCII had niet beter kunnen beginnen.