Chilly Scenes Of Winter wordt in sommige kringen beschouwd als een cultfilm. Het is een romcom met een twist en een vertelvorm die mij niet kon bekoren. Ik liet me tijdens het kijken gewillig afleiden door een paar opvallende bijrollen.
De Amerikaanse speelfilm Chilly Scenes Of Winter is een romantische komedie waarin romantiek en humor tekortschieten. De filmstudio wist er zich geen raad mee en probeerde in 1979 het publiek naar de bioscopen te lokken door de titel te veranderen in het vrolijker klinkende Head Over Heels. Vooral alle zekerheid werd ook een happy end toegevoegd. De film gaat over een obsessieve liefde en een obsessies vormen geen gezonde voedingsbodem voor een relatie. Charles (John Heard) ontmoet Laura (Mary Beth Hurt) op het werk wanneer hij zijn afgezonderde kantoorruimte en zijn drankflesje even verlaat voor een bezoek aan het kantoor van de bedrijfsadministratie. De eerste dialoog tussen Charles en Laura is bedoeld als meet cute. Tegenwoordig noemen we de opdringerige toenadering van Charles grensoverschrijdend gedrag.
Onsympathieke personages zijn vaak interessanter dan sympathieke varianten. De vorm waarin deze film is gegoten maakt het helaas lastig om 92 minuten lang op te willen trekken met de irritante Charles. Vrij snel in Chilly Scenes Of Winter wordt de vierde muur doorbroken en vergroot een voice-over de afstand tussen het hoofdpersonage en de kijker. Ik was vanaf dat moment uitgekeken op de man en meer geïnteresseerd in de bijrolspelers. Peter Riegert (die net als John Heard later een rol kreeg in The Sopranos) is een amusante nietsnut met wie Charles een huis deelt. Gloria Grahame, een actrice uit de Golden Age of Hollywood in een van haar laatste rollen, acteert als suïcidale moeder van Charles alsof ze speelt in een film uit de jaren vijftig van de vorige eeuw.
De eerste bijrol die me opviel is die van een acteur wiens stemgeluid mij heel bekend voorkwam toen hij voor het eerst zijn mond opende. De stem hoort bij de blinde man die versnaperingen verkoopt in de foyer van het kantoorcomplex, vlak naast de uitgang van het pand. Charles koopt na werktijd regelmatig een snack voor onderweg en is te veel met zijn gedachten bij Laura om de vraag van de verkoper te horen. What do you have? herhaalt de man met door frustratie aangewakkerde stemverheffing. Het kostte me een hele scène om erachter te komen van wie die stem was. Ik hoorde hem voor het eerst op de soundtrack van Eraserhead (1977). Die had ik in de jaren tachtig meer dan tien jaar lang in de platenkast staan en dus meermaals kunnen draaien voordat ik de film eindelijk zag. De lp bestaat naast soundscapes, snippers instrumentale variétémuziek en het lied In Heaven ook uit een monoloog van een man (Mister X) die aan de eettafel vertelt over de gevoelloosheid in zijn arm. Hij vraagt aan hoofdpersoon Henry (Jack Nance) of hij het kippetje wil aansnijden dat kaal op een bord ligt te wachten. Just cut them up like regular chickens.
De rasperige stem is van Allen Joseph (1919-2012). De acteur speelde vanaf de jaren vijftig tot halverwege de jaren tachtig voornamelijk in televisieseries en had een bijrol in slechts een paar filmklassiekers (Marathon Man, Raging Bull). Joseph speelt het ongemakkelijke diner in Eraserhead pijnlijk komisch naar grote hoogten, eindigend met een griezelige bevroren glimlach. De casting van de acteur zal niet alleen bepaald zijn door talent, maar hoogstwaarschijnlijk ook door de indirecte link met The Wizard Of Oz (1939), een van de favoriete films van David Lynch. Allen Joseph speelt de Tin-Woodman in The Wonderful Land Of Oz, een naar verluidt niet bepaald geslaagde kinderfilm uit 1969. The Wizard Of Oz loopt als een rode draad door het oeuvre van Lynch. Als je daar meer over wilt weten, kan ik je de verzameling video-essays onder de titel LYNCH/OZ van harte aanbevelen.
Chilly Scenes Of Winter is vorig jaar op Blu-ray uitgebracht door het label Criterion.