Tot aan de verrassende wending, ergens halverwege La Piel Que Habito, lijkt het perspectief van de uitgebreide flashback niet volledig te kloppen. Twee personages dromen de eerdere gebeurtenissen, maar lang blijft onduidelijk van wie de tweede helft van de flashback is. Continue reading →

Los Abrazos Rotos is net zo overmatig geconstrueerd als het draaiende kunstwerk op het kruispunt waar filmregisseur Mateo (Lluís Homar) en zijn muze Lena (Penélope Cruz) elkaar voor het laatst omhelzen. De rode draad in Almodóvars constructie is de reconstructie. In de film wordt het verleden van Mateo en zijn gedoemde liefde op verschillende manieren als een puzzel opnieuw in elkaar gezet. Reconstructie is leidraad voor het centrale verhaal, maar ook zijpaden en details zijn ervan doordrongen. Continue reading →