Park Row (Samuel Fuller, 1952)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

parkrow1

De enige volledig onafhankelijk geproduceerde film van regisseur Samuel Fuller, gemaakt tussen de oorlogsfilm Fixed Bayonets! (1951) en de film noir Pickup On South Street (1953), is zijn eerste en laatste film die zich volledig afspeelt rondom een van zijn vroegere werkplekken: de redactie van een krant.

Park Row is een onafhankelijk geproduceerde film over een onafhankelijke krantenmaker en een nostalgisch blik op de gelijknamige levendige krantenstraat in New York (*). Op een avond in juni 1886, tussen collega’s hangend aan de bar in zijn stamcafé, wordt journalist Phineas Mitchell (Gene Evans, die verdacht veel lijkt op Charles Foster Kane) door oudgediende Josiah Davenport (Herbert Heyes) aangemoedigd eindelijk zijn droom te verwezenlijken en een eigen krant te starten. Nog diezelfde avond rolt de eerste editie van The Globe (**) van de drukpers, in een bescheiden oplage en gedrukt op papier waar de nabije slager normaal gesproken zijn vlees in verpakt.

Aan de overkant van de straat ziet Charity Hackett (Mary Welch), hoofdredactrice van The Star, met zorg hoe haar voormalige medewerker binnen 24 uur een geduchte concurrent wordt. De volgende dagen probeert ze zijn scoops af te pakken en zijn medewerkers om te kopen. Al snel verandert de concurrentieslag in een strijd waarbij slachtoffers vallen. Het conflict tussen beide kranten en de volharding van Phineas Mitchell vormen de motor van Park Row, maar voor Fuller is het verhaal voornamelijk een kapstok om zijn liefde voor het journalistieke vak te uitten. De regisseur deelt zijn kennis van het ambacht door het productieproces gedetailleerd weer te geven, inclusief vaktermen. Dat levert soms grappige inzichten op, zoals het feit dat je de Engelse taal niet hoeft te beheersen om snel letters te zetten. En passent wordt onder de portretten van Mitchells journalistieke helden de zetmachine uitgevonden.

Fuller had beperkte middelen tot zijn beschikking en dat is aan de film af te zien. Alle scènes zijn in de studio opgenomen, inclusief een reproductie van Park Row, paardentram inbegrepen. Tijdens de titelsequentie zien we Mitchell door de straat wandelen, dusdanig in een krant verdiept dat hij geen oog heeft voor de bedrijvigheid om hem heen. De straat is duidelijk een studioconstructie – aan het eind van de tussenliggende straten worden de grenzen van het budget zichtbaar. De hoofdstraat is een van de vier locaties. De rest van het verhaal speelt zich af in een bar, het kantoor van Charity Hackett en natuurlijk het hoofdkwartier van The Globe.

parkrow2

Om zo snel mogelijk te kunnen draaien, binnen de beperkte draaitijd van zestien dagen, nam Fuller de meeste scènes op in lange, onafgebroken takes. De eerste barscènes zijn daardoor nogal statisch geworden, wat de regisseur probeert te verbloemen door de shots op te breken met zogenaamde optical cut-ins. Zo’n cut-in is een proces tijdens de postproductie waarbij op een totaalshot wordt ingezoomd waarna die inzoom binnen de scène wordt gemonteerd ter vervanging van het totaalshot (zie bovenstaand voorbeeld). Deze techniek komt zo vaak voor in het oeuvre van Samuel Fuller dat je gerust mag spreken van een handelsmerk. De ingreep valt heel erg op, zowel vanwege het rare montageritme als door het verschil in beeldkwaliteit. Gelukkig nemen de optical cut-ins in aantal af, naarmate de film vordert.

De onafgebroken shots worden van zichzelf dynamischer, met als hoogtepunt een vechtscène die begint in de bar en via de straat eindigt bij een close-up in het kantoor van The Globe. De rauwheid waarmee Fuller de korte uitbarsting vastlegt, zal zijn fans aanspreken. De overige cinefielen zullen minder onder de indruk raken. Het wekt daarom geen verbazing dat op moment van schrijven de Amerikaanse dvd-release niet regulier in de winkel verkrijgbaar is, maar enkel exclusief als kopie uit de archieven van MGM.

7/10


(*) Fuller schreef ook een roman over zijn geliefde oude vak: Scandal Sheet, in 1952 verfilmd door Phil Karlson
(**) Globe Enterprises was in de periode 1957-1961 de naam voor Fullers eigen filmbedrijf