Nacido Y Criado (Pablo Trapero, 2006)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Nacido Y Criado

Het sound design in Nacido Y Criado (Engelse titel: Born & Bred) is minstens zo belangrijk als de cinematografie. De vloeiende, onafgebroken camerabeweging, vanaf het ouderlijk bed, via de doucheruimte, door de gang en eindigend in de keuken, is indrukwekkend en een mooie manier om het onbezorgde leven te introduceren van het jonge gezin: vader Santiago (Guillermo Pfening), zijn vrouw Milli (Martina Gusman) en hun dochtertje Jose. In deze fase van de film hebben we echter ook de slapeloze Santiago midden in de nacht naar de keuken zien sloffen, begeleid door een indringend en dreigend gonzende soundtrack, alsof het verkeer van Buenos Aires, dat buiten achter de geblindeerde ramen onophoudelijk doorrijdt, elk moment het huis binnen kan denderen om een einde te maken aan de schijnbare idylle.

Na een vroeg dramatisch voorval likt Santiago zijn littekens, ver weg van de grote stad, in het dorre en vooral kille Patagonië, werkend op het meest afgelegen vliegveldje ter wereld waar slechts één keer per maand een tweemotorig toestel landt voor het oppikken van een stuk of vijf passagiers – als de weersomstandigheden het tenminste toelaten. Ook ver van de bewoonde wereld kan Santiago de druk van het leven niet van zich afzetten. Ditmaal zorgt de wind voor een constante grimmige brom, vrij als het kan waaien over de schrale grond. Santiago kan niet ontsnappen, ondanks de bescherming die hij heeft dankzij zijn nieuwe vriendschap met collega’s Robert (Federico Esquerro, tevens verantwoordelijk voor het opvallende geluidspallet) en Cacique (Tomás Lipán). Het alomtegenwoordige geluid is onuitwisbaar en naarmate we de eindtitels naderen overstemt het zelfs de dialogen. Het geluid in Nacido Y Criado is net zo ondoordringbaar als de psyche van Santiago.