Our Little Sister (Suzu Hirose)
In dezelfde week waarin de nieuwe episode van Star Wars als een invasie de Nederlandse bioscoopzalen bestormde gingen twee kleinere films in première. Het fraaie drama Carol en de Japanse film Our Little Sister richten zich nadrukkelijk op een publiek dat geen behoefte heeft aan luidruchtig digitaal vuurwerk in een sterrenstelsel ergens ver hiervandaan. Our Little Sister is een van de weinige Japanse films die dit jaar in Nederland in de bioscopen draaide. Hirokazu Kore-eda, de maker van onder meer het veelgeprezen Nobody Knows (2004), richt zijn camera opnieuw op kinderen die door hun ouders zijn verlaten.
Zussen Sachi, Yoshino en Chika wonen met z’n drieën in het grote oude huis van hun grootmoeder. Vader is er ooit vandoor gegaan met een andere vrouw. Zijn vertrek was voor moeder reden om teleurgesteld naar het noorden van Japan te vertrekken en haar kinderen achter te laten. Oudste zus Sachi (Haruka Ayase) heeft zich over de andere twee zussen ontfermd. Bij gebrek aan huwbare partners blijven ze bij elkaar, ook al hebben ze alle drie een baan waarmee ze zichzelf in het levensonderhoud zouden kunnen voorzien.
Sachi werkt in een ziekenhuis waar ze een relatie heeft met een getrouwde collega. Yoshino (Masami Nagasawa) overnacht zo af en toe bij haar financieel onbetrouwbare vriendje. Chika (Kaho) is goed bevriend met haar collega in de sportwinkel. De vrouwen staan beduidend sterker in hun schoenen dan de mannen. De collega van Sachi durft niet bij zijn depressieve vrouw weg te gaan, de schulden van Yoshino’s vriendje worden alleen maar groter en de vriend van Chika droomt over het beklimmen van bergen zonder echt aanstalten te maken om die droom te verwezenlijken.
Typisch Japanse tradities en omgangsvormen worden op een voor een Westers publiek toegankelijke manier in het verhaal verweven. Die tradities kunnen hardnekkig zijn. Zelfs van de moderne Japanse vrouw wordt nog steeds verwacht dat ze bijtijds een huwelijkspartner vindt. Sachi mag wat dat betreft opschieten. In plaats daarvan maakt ze het zichzelf extra moeilijk door samen met haar twee andere zussen een vierde zus uit te nodigen als extra bewoonster in hun oude huis. Het is de dertienjarige Suzu (Suzu Hirose), dochter uit het tweede huwelijk van hun onlangs overleden vader. Ze ontmoeten haar voor het eerst tijdens vaders begrafenis.
Suzu voelt zich meteen thuis bij haar halfzussen. Ze maakt snel vrienden op school en blinkt uit in het gemengde voetbalteam. Door haar komst worden de drie volwassen zussen weer geconfronteerd met het verleden van het gebroken gezin. Het wordt tijd knopen door te hakken en plannen te maken voor een gehuwd leven. De band met de andere zussen en het oude huis is zo sterk dat het lastig is die grote stap te wagen. Een vraag die de film stelt is of het eigenlijk wel zo erg is om als vrouw te kiezen voor een zelfstandig bestaan zonder echtgenoot.
Het is raadzaam Our Little Sister niet met een lege maag te bekijken. Eten speelt namelijk een belangrijke rol in de film. Dat is logisch want het ontbijt en het diner zijn de voornaamste momenten waarop de zussen elkaar voor en na werk en school kunnen spreken. Het gezamenlijk bereiden en eten versterkt het groepsgevoel. Vooral in de eerste helft van de film gaat er bijna geen scène voorbij waarin koken of eten de belangrijkste handeling is. De actrices zullen na afloop van de draaiperiode flink moeten zijn aangekomen. De gulzigheid straalt levenslust uit en lijkt een reactie op de gedachten aan de vergankelijkheid van het leven die onder meer worden opgeroepen door de dood van vader en de ernstig zieke eethuiseigenares met wie de zussen bevriend zijn.
Eten en drinken hebben verschillende betekenissen in de film. Pruimen symboliseren de verbondenheid met het oude huis. De zussen plukken de pruimen uit de bomen in de tuin en prikken er hun naam in voordat ze de vruchten verwerken tot zoete en zure wijn. Als moeder uit Hokkaido overkomt vanwege een jaarlijks terugkerende herdenkingsceremonie krijgt ze na afloop bij haar vertrek een flesje mee. De wijn dient als teken van verzoening. Gerechten roepen ook herinneringen op, bijvoorbeeld aan de kindertijd toen de ouders nog bij elkaar waren. Zo doen de kleine witte visjes Suzu denken aan het gerecht dat haar vader ermee maakte. Ze eet de visjes op geroosterd brood in een van de twee eethuizen die in Our Little Sister een terugkerende locatie zijn.
De actrices vormen tezamen een geloofwaardig stel zussen. De hechte band blijft zichtbaar sterk tot en met het laatste, zeer lang aangehouden shot waarin de camera de vier hoofdpersonages volgt terwijl ze over het strand lopen. De camera doet er alles aan om de zussen bij elkaar binnen het frame te houden en lijkt moeite hebben om Sachi, Yoshino, Chika en Suzu los te laten. Meerdere kijkers zullen dat gevoel herkennen.
8/10