Cineville bestaat tien jaar. Verspreid over dit jubileumjaar ga ik tien opvallende films uitlichten die in 2009 in de Amsterdamse bioscopen draaiden. Laat ik beginnen met mijn allereerste Cineville-film, gezien op dinsdagavond 2 maart 2009 in Kriterion: Synecdoche, New York.
Continue reading
Skateboarding en de bijbehorende subcultuur zijn weer helemaal terug in Amerikaanse films. In navolging van Kids (1995), Dogtown and Z-Boys (2001) en Paranoid Park (2007) gingen vorig jaar drie films in première waarin skaters een hoofdrol spelen. Twee van die titels draaien nu in de Nederlandse bioscoop: Jonah Hills regiedebuut Mid90s en de documentaire Minding The Gap.
Continue reading
Retrospekt is een film vol heftige botsingen binnen de muren van een doorsnee Nederlandse eengezinswoning. De confrontaties laten littekens achter bij personages en zorgen voor een gehavende vertelvorm. Hoofdpersonage Mette heeft vanwege een ongeluk barsten in haar geheugen met als gevolg dat haar verhaal niet op een conventionele lineaire manier wordt verteld. De film gaat daarmee de confrontatie aan met de kijker.
Continue reading
Leven en werk van Vincent van Gogh blijven onverminderd een inspiratiebron voor filmmakers. Een jaar na Loving Vincent (2017) draait At Eternity’s Gate in de bioscoop. De animatiefilm Loving Vincent is een knap gemaakt bewegend prentenboek dat aan de oppervlakte blijft. Kunstschilder en regisseur Julian Schnabel brengt in At Eternity’s Gate de schilderijen van Van Gogh tot leven door op zoek te gaan naar de drijfveren van de Nederlandse schilder.
Continue reading
Long Day’s Journey Into Night ging mei 2018 in première tijdens het festival in Cannes en werd daar bejubeld door de filmpers. Na een lange reis langs meerdere internationale filmfestivals was afgelopen maand IFFR 2019 aan de beurt en had het Nederlandse publiek een unieke kans om de film van Chinese regisseur Bi Gan op een groot doek te zien. Long Day’s Journey Into Night dankt zijn reputatie onder meer aan een imponerende droomscène in 3D.
Continue reading
De derde speelfilm Out Of Sight, Out Of Mind van Brian Follmer duurt eigenlijk acht uur. Het script was ongeveer 500 pagina’s dik en de ideeën nog lang niet op. Voor IFFR werd inderhaast een behapbare versie gemonteerd. Out Of Sight, Out Of Mind had tijdens de wereldpremière in Rotterdam de lengte van iets meer dan twee uur en een gevoelsduur van alsnog ruim drie uur.
Continue reading
De documentaire Walden is vernoemd naar het boek uit 1854 van Henry David Thoreau. De Amerikaanse auteur beschrijft daarin zijn poging om op eenvoudige wijze in de natuur te leven. Daniel Zimmermann gebruikt in zijn film de natuur als uitgangspunt voor een commentaar op de wereldeconomie. De manier waarop Walden is geconstrueerd roept de vraag op of de film eigenlijk wel een documentaire genoemd kan worden.
Continue reading
International Film Festival Rotterdam biedt naast ernstige arthouse ook een selectie nieuwe horrorfilms uit verschillende werelddelen. Soms word je in Rotterdam voor het eerst geconfronteerd met wat later cultklasiekers worden, zoals Ichi The Killer (2001) en Haute Tension (2003). Ik betwijfel of de Argentijnse zombiefilm Soy Tóxico ook een cultstatus zal verkrijgen.
Continue reading
Het Britse filmblad Sight & Sound plaatst traditiegetrouw aan het eind van het jaar een overzicht met opmerkelijke films op dvd en Blu-ray. Naast essentiële boxen, historische uitgaven en herontdekte undergroundfilms worden in de lijst ook digitaal opgepoetste genreklassiekers genoemd. Een van die genrefilms is Death Line.
Continue reading
Russische bands zijn geen alledaagse verschijning op de Nederlandse poppodia. Ze ontbreken ook steevast in de jaarlijstjes. De enige Russische plaat in mijn kast is het debuutalbum van Zvuki Mu uit 1989 die vanwege de alfabetische rangschikking een vergeten plek inneemt aan het uiteinde van de collectie. De tweede plaat van Russische afkomst werd pas dit weekend toegevoegd dankzij een aankoop na het optreden in OCCII Amsterdam van ГШ (Glintshake) uit Moskou.
Continue reading