Hedy Lamarr (1914-2000) ging de geschiedenis in als een van de mooiste verschijningen op het witte doek. De actrice was vanwege haar uiterlijk veroordeeld tot het spelen van exotische rollen. Lamarrs ambities lagen elders. In haar zeldzame vrije tijd ontplooide ze haar talenten als uitvinder. Pas in 1990 verscheen in het Amerikaanse tijdschrift Forbes een uitgebreid interview over haar bijzondere nevenactiviteiten. Opnamen van dat interview vormen de leidraad in Bombshell: The Hedy Lamarr Story.
De documentaire Bombshell: The Hedy Lamarr Story gaat aan de hand van Hedy Lamarrs stem en interviews met haar kinderen, kleinkinderen en deskundigen chronologisch door de carrière van de actrice. Het imago van Lamarr werd gekneed door machtige producers, zoals Louis B. Mayer die haar ontdekte toen ze nog in geboorteland Oostenrijk woonde. De manier waarop filmbazen met haar omgingen vertoont overeenkomsten met de ervaringen van Bette Davis en Joan Crawford en vele andere collega-actrices ten tijde van The Golden Age of Hollywood. De miniserie Feud (2017) laat zien hoe Davis en Crawford moesten vechten voor goede rollen en een respectvolle behandeling (*). De Oostenrijkse actrice werd tegen haar zin getypecast als seksbom en moest rollen spelen die ver beneden haar intelligentie lagen. Een van de dieptepunten was de rol van Afrikaanse verleidster in de B-film White Cargo (1942). Protesteren was niet bevorderlijk voor de filmcarrière.
De enige manier waarop Hedy Lamarr zich echt kon ontplooien was door middel van uitvindingen. Samen met goede vriend George Antheil, de componist van onder meer de experimentele film Ballet Mécanique (1924), bedacht ze aan het begin van de Tweede Oorlog een systeem om radiografisch gecontroleerde torpedo’s buiten het zicht te houden van de radar van vijandige onderzeeërs. Hun uitvinding Frequency Hopping werd gepatenteerd maar bleef ongebruikt in de la liggen van het ministerie van defensie. De techniek was op dat moment namelijk nog niet ver genoeg gevorderd om het systeem te ontwikkelen. Het duurde twintig jaar voordat het zover was, overigens zonder medeweten van Lamarr. Het patent was verjaard, dus de actrice verdiende niets aan haar uitvinding. Frequency Hopping vormde later de basis voor hedendaagse technieken als Bluetooth en Wi-Fi.
Een film over Hedy Lamarr ontkomt niet aan de schandalen, de zes huwelijken en de plastische chirurgie, maar aan het eind van de film blijft wel het beeld hangen van een sterke vrouw die het gevecht aandurfde in een door mannen gedomineerde wereld. De actrice had met het verhaal over haar uitvinding in mei 1990 natuurlijk op de voorkant moeten staan van het tijdschrift Forbes. Het is veelzeggend dat die eer naar een man ging. De makers van de documentaire hebben de identiteit van die persoon heel subtiel en welbewust uit het zicht gehouden. De opzichtige stropdas is voldoende om te weten om wie het gaat.
Bombshell: The Hedy Lamarr Story is via import verkrijgbaar op dvd.
7/10
(*) Susan Sarandon, die in Feud de rol van Bette Davis speelt, was als executive producer betrokken bij Bombshell.