Normaal gesproken zijn een alcoholist, een psychische verwarde kinderliefhebber en een sneue junk geen helden, behalve als ze respectievelijk André Hazes, Michael Jackson en Kurt Cobain heten, en al helemaal als ze dood zijn. Welke mechanismen ten grondslag liggen aan de cult of dead personalities, wordt iets duidelijker na het zien van World’s Greatest Dad, de derde speelfilm van Bobcat Goldthwait. Continue reading →