Lo and Behold, Reveries of the Connected World (Werner Herzog, 2016)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

lo-and-behold-photo-courtesy-of-magnolia-pictures

The internet is a manifestation of evil itself. Deze uitspraak is afkomstig uit Lo and Behold, de nieuwe documentaire van Werner Herzog over ons leven in het internettijdperk. Het citaat zit in een van de opvallendste fragmenten van de trailer waar ik de afgelopen maand regelmatig in de bioscoop mee werd geconfronteerd. Binnen de juiste context blijkt het fragment helemaal niet zo komisch als in de paar seconden wordt gesuggereerd.

Het tragische relaas van de familie Catsouras uit Californië is een van de tien hoofdstukken waar Lo and Behold uit is opgebouwd. Werner Herzog illustreert met het verhaal de donkere kant van internet. Hij heeft vader, moeder en de drie dochters thuis achter de eettafel gezet om hen te laten vertellen over wat er gebeurde nadat vierde dochter Nikki op achttienjarige leeftijd verongelukte met de Porsche van haar vader. Via internet en de mailbox werden ze tegen hun wil geconfronteerd met foto’s die op de plaats van het ongeluk van het verminkte lichaam waren gemaakt. De familie begon een rechtszaak tegen de California Highway Patrol en verbande internet uit hun leven.

Vader probeert zijn emoties onder controle te houden als hij de geschiedenis vertelt. Moeder Catsouras, die naast vader staat, is verantwoordelijk voor de geciteerde uitspraak over de kwade bedoelingen van internet. De drie dochters zitten aan tafel ernstig voor zich uit te staren. Iedereen draagt zwart. Wat het tafereel in de trailer onbedoeld koddig maakt zijn de schaaltjes met keurig gerangschikte muffins die pontificaal vooraan in beeld zijn geplaatst. Ze zijn waarschijnlijk voor de filmcrew bedoeld, maar niemand durft als eerste toe te tasten.

lo-and-behold2

Als je enkel afgaat op het fragment uit de trailer zou je tot de conclusie kunnen komen dat de familie Catsouras deel uitmaakt van een religieuze sekte. Dat is natuurlijk niet de intentie van Herzog geweest. Ik denk dat hij de scène op een wonderlijke manier heeft geënsceneerd om de gedachte op te roepen dat de familieleden in constante rouw verkeren. Door toedoen van het ongeluk en de internetaffaire beleven deze mensen elke dag als een begrafenis en gaan ze permanent in zwarte rouwkleding gehuld. Begrafenissen kunnen niet zonder een plakje cake na afloop. In plaats van cake zijn het ditmaal muffins die aan de begrafenisbezoekers worden uitgedeeld. Vanwege de bedrukte stemming in de kamer heeft niemand trek. Aan het eind van de dag belanden ze onaangetast in de biobak.

7/10


Photo courtesy of Magnolia Pictures

One thought on “Lo and Behold, Reveries of the Connected World (Werner Herzog, 2016)

  1. Het was een moment in de documentaire waar je wel even stil van werd, verschrikkelijk wat ze moeten doormaken. Twee weken geleden had de dochter van een collega een ongeluk en alhoewel er niet direct foto’s van haar online stonden, werden er al wel foto’s van de plek online geplaatst door verschillende fotografen. Dat geeft wel een erg dubbel gevoel. Aan de ene kant is het nieuws, maar als je de persoon kent ervaar je het ook al iets wat onnodig is. Dit fragment laat helaas zien dat er genoeg mensen zijn die zich niet kunnen inleven in de pijn van een ander en zoiets ergs nog moeilijker maakt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *