Over het alom bejubelde Boyhood is al zoveel gezegd dat het weinig zin heeft om ook op mijn beurt uitgebreid op de film in te gaan. Het was een van de films waar ik dit jaar erg naar uitkeek en waarvan ik hoge verwachtingen had, verwachtingen die helemaal zijn waargemaakt. Twaalf jaar lijkt weinig voor te stellen in een doorsnee mensenleven, maar stop die jaren binnen 165 minuten en je hebt een epos in handen. Continue reading →