Mad World (Wong Chun, 2016)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Op de feestelijke openingsavond van de tiende editie van Cinemasia stond gisteren in Kriterion een ernstige film op het programma over een man in Hong Kong die lijdt aan een bipolaire stoornis. Het regiedebuut van Wong Chun heeft in het thuisland meerdere prijzen gewonnen en beleefde op Cinemasia de Europese première.

Mad World begint op de dag dat meneer Wong (Eric Tsang) zijn zoon Tung (Shawn Yue) uit een psychiatrische inrichting komt ophalen. Tung heeft daar enige tijd moeten verblijven na het overlijden van zijn moeder. De vraag in hoeverre hij schuldig is aan haar dood wordt pas laat in de film min of meer beantwoord. Vader en zoon delen een klein kamertje in Hong Kong dat voornamelijk in beslag wordt genomen door een stapelbed. De benauwende omgeving is niet bepaald bevorderlijk voor Tungs herintreding in de maatschappij. Vader voelt zich zeer ongemakkelijk in de nabijheid van een zoon die hij eigenlijk nauwelijks kent. Hij slaapt voor alle zekerheid met een hamer onder zijn kussen.

Tung heeft last van plotselinge stemmingswisselingen, maar dat maakt hem niet de onberekenbare en misschien zelfs gevaarlijke gek die de buren en vroegere vrienden in hem zien. Uit de flashbacks kunnen we opmaken dat de man zijn geestelijke gesteldheid niet van een vreemde heeft. Zijn moeder (Elaine Jin) had een extreme variant van bipolaire stoornis en joeg daarmee haar echtgenoot het huis uit. Haar andere zoon is naar de Verenigde Staten geëmigreerd. Tung was de enige in het gezin die zich om haar bekommerde. Hij weigerde zijn moeder op te nemen in een tehuis en nam zelf de verzorging op zich. Dat ging ten koste van de relatie met vriendin (Charmaine Fong) met wie hij op het punt stond een gezin te stichten.

Mad World (Eric Tsang)

De flashbacks met de moeder lopen in de eerste helft van de film parallel aan het huidige leven van vader en zoon en worden steeds langer en intenser. Vlak voor het moment van moeders overlijden worden de flashbacks tijdelijk gestaakt en blijft het antwoord op de vraag in hoeverre Tung schuldig is langdurig in het luchtledige hangen. Dat is bedoeld om de spanning erin te houden, maar komt het drama niet ten goede. De relatie tussen Tung en een onlangs getrouwde vriend, die een veeleisende baan heeft in de financiële sector, komt ook niet echt uit de verf omdat deze persoon na de bruiloft alleen nog maar via de telefoon en een nieuwsbericht in het verhaal voorkomt. De stigmatiserende rol van sociale media wordt slechts aangestipt en op ongeloofwaardige wijze uitgewerkt.

De dramatische tekortkomingen worden gecompenseerd door de twee hoofdrolspelers. Het is niet de eerste keer dat de acteurs hebben samengewerkt; ze delen maar liefst dertien films met elkaar, waaronder de Aziatische moderne klassieker Infernal Affairs (2002). Shawn Yue geeft een zeer discrete invulling aan de rol van de psychisch beschadigde Tung en weet tijdens de paar kortstondige woede-uitbarstingen zijn beheersing goed te bewaren. De acteur beschermt de waardigheid van zijn personage door zonder theatrale gebaren te acteren. Veteraan Eric Tsang zorgt voor welkome komische noten zonder voluit voor de lach te gaan.

Mad World (Shawn Yue & Elaine Jin)

Mad World dreigt op sommige momenten over te stromen vanwege de veelvuldig getoonde huilbuien. De overdadig ingezette, manipulatieve score gooit daar nog een schepje bovenop. De binnen 16 dagen gedraaide film is niet perfect, maar slaagt er wel in om een verborgen ziekte inzichtelijk te maken voor een groot publiek en vooroordelen weg te nemen over mensen met bipolaire stoornissen.

6/10

One thought on “Mad World (Wong Chun, 2016)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *