De eerste film in de serie The Raid, die een paar jaar geleden in de bioscoop draaide, speelt zich voornamelijk af in een zwaar beveiligd groezelig appartementencomplex dat in handen is van criminelen. De hele film lang probeert een SWAT-team met veel inspanning per verdieping toegang te krijgen tot de topcrimineel die zich helemaal boven in het gebouw heeft verschanst. De locatie verschaft de film een gevoel van eenheid dat ontbreekt in de vervolgfilm.

The Raid 2 is een aaneenschakeling van set pieces waarbij de spectaculair gechoreografeerde gevechten plaatsvinden op diverse locaties, onder meer in een gevangenis, een lege discotheek en een metrostel. In de meeste gevallen neemt een minderheid het op tegen een onbeperkt aanwassende meerderheid en legt de meerderheid uiteindelijk toch het loodje. Het is onduidelijk waarom de gewapende hordes per se met hun tegenstander op de vuist willen en niet gewoon hun pistool trekken. De vijanden zijn niet bepaald pragmatisch ingesteld.

De verschillende uitgebreide gevechtsscènes worden aan elkaar geregen door een weinig enerverende en al helemaal niet originele intrige over de machtsstrijd tussen verschillende criminele organisaties. Het conflict wordt op de spits gedreven door een hoog oplopend meningsverschil binnen een van de clans tussen een vader (Tio Pakusodewo) en zoon (Arifin Putra) met undercoveragent en filmheld Rama (Iko Uwais) als belangrijkste getuige. Bij alle dialogen gaat de rem op de film. Actie en dialoog kunnen blijkbaar niet tegelijkertijd plaatsvinden. In deze mannenwereld is multitasking een onmogelijke opgave. De weinig boeiende plot ontneemt de gevechten van de nodige spanning. De schermutselingen zien er spectaculair uit, maar het kostte mij grote moeite me enigszins betrokken te voelen.

Het geweld wordt met veel meer slapstick gebracht dan in de eerste film, maar als er niet wordt gevochten is ook de humor verdwenen. Dat maakt de film onevenwichtig en de gevechten niet meer dan een bloederig ballet dat redelijk amusant is. Regisseur Gareth Evans is een begenadigd actiespecialist, maar hij moet voorlopig zijn meerdere erkennen in bijvoorbeeld Hong Kong-veteraan Johnnie To. Leg The Raid 2 bijvoorbeeld eens naast To’s vergelijkbare Drug War. In die film is de actie vrijwel non-stop en net zo ingenieus is als de plot. Hopelijk is daar iets van terug te zien in The Raid 3.

6/10