Het podium van De Ruimte in Amsterdam-Noord is verhuisd van de knusse huiskamer aan de Buiksloterdijk naar de rand van een bedrijventerrein vlak bij de brug waar Ranonkelkade en Distelweg elkaar kruisen. Vrijdag liet The Ex zowel het publiek als het barpersoneel flink zweten op de door de band samengestelde feestelijke openingsavond. Terwijl de restaurantgasten wachtten op hun toetje startte iets later dan gepland het minifestival van The Ex met een set van drummer George Hadow, toetsenist en geluidenmaker Oscar Jan Hoogland en trombonist Wolter Wierbos. Het gelegenheidstrio speelde in een goed gevulde aparte ruimte die rechts van de trap achter een deur verborgen lag. Het L-vormige vertrek is bij elkaar niet groter dan de slaapkamer van een thuiswonende student.
Hadow roffelde gejaagd met de stokken en schoof en wreef onrustig met zijn brushes over een drumstel dat niet stil wilde zitten. Vooral de hi-hat moest regelmatig bij de nek gegrepen worden om te voorkomen dat hij over de gladde houten vloer richting uitgang gleed. Hoogland haalde afwisselend basklanken en piepende noise uit de snaren van zijn unieke muzikale tovertafel. Meerdere keren legde hij een walkman op de snaren om de stem van een Afrikaanse zanger te laten resoneren. Met zijn geluiden ging hij een dialoog aan met de rechts in de schaduw verstopte Wierbos van wie de tromboneschuif een paar keer vervaarlijk dicht langs de neuzen in de voorste rij scheerde. De rustige passage tijdens de tweede improvisatie werd bijna door geklets overstemd. Hoogland legde de praters met gebarentaal het zwijgen op. Wierbos reageerde door de stemmen na te bootsen met zijn instrument.
Na afloop werden we teruggestuurd naar het restaurant waar we tussen het podium en de eerste eettafel een mooi plekje wisten te bemachtigen. The Ex rondde de soundcheck af terwijl tegenover de band de tafels werden ontmanteld. Na de soundcheck kregen we te horen dat we weer terug moesten naar het kleine podium als we Wolter Wierbos samen met trombonist Joost Buis en saxofonist Ab Baars wilden zien. Wij hadden geen zin onze huidige positie bij het geïmproviseerde podium in het restaurant op te geven en hadden daar gerust drie kwartier wachttijd voor over.
Het optreden van The Ex werd opgewarmd door de in Rotterdam woonachtige Afework nigussie. De muzikant uit Addis Abeba kwam met zijn eensnarige akoestische instrument en zang met enige moeite boven het rumoer uit en bracht de eerste voorzichtige dansbewegingen teweeg bij het gemêleerde publiek. Ik had het vermoeden dat er zich tussen de vele jonge bezoekers genoeg mensen bevonden die nog niet eerder met The Ex waren geconfronteerd. Slechts een paar verlieten het restaurant toen het eerste nummer werd ingezet. De meerderheid bleef staan en begon steeds enthousiaster te bewegen. The Ex is niet alleen een vooruitstrevende punkband die net zo eenvoudig improvisatiejazz als Afrikaanse invloeden in het geluid verweeft, maar ook een intense feestband. De herhalende gitaar- en basloopjes vormden in combinatie met rollende drumpartijen zoals gebruikelijk weer een hechte en vooral dansbare basis voor de zang van Arnold de Boer en de compromisloze gitaarkronkels van Terrie Ex. De lijfelijke inzet van de muzikanten deed de rest om de zaal voor zich te winnen.
De band stond op ooghoogte met het publiek. Aan weerszijden van zanger/gitarist Arnold trokken gitaristen Terrie en Andy aan hun gitaren alsof ze ermee in gevecht waren. Ze sprongen diverse keren naar voren, deden net alsof ze de toeschouwers niet zagen en prikten speels met de uiteinden van hun instrument in de voorste rij. Het publiek duwde terug en maakte de kring rondom de band alsmaar kleiner. Wie zich vooraan bevond had het gevoel zich in een worstelring zonder afscheiding te bevinden. De vloer werd al dansend op stevigheid getest.
De deining in de zaal werd heviger nadat Ab Baars, Joost Buis en Wolter Wierbos zich een voor een bij de band voegden voor het uitdelen van extra blaasstootjes. Dansers klommen op en over elkaar en lieten zich al crowdsurfend naar de balken in de nok dragen. Ook die balken doorstonden moeiteloos de stevigheidstest. Tijdens de toegift kwamen dansende vrouwen met schuddende bovenlichamen steeds dichter bij gastvocalist Afework nigussie. Er was geen onderscheid meer tussen publiek en performer.
De Ruimtedoop was meer dan geslaagd. Na afloop turfden we één bebloede lip en een honderdtal blije gezichten.