The Assistant (Kitty Green, 2020)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Actrice Julia Garner zal in Nederland vooral bekend zijn als Ruth in de misdaadserie Ozark. Ze wordt vanwege haar opvallende uiterlijk vaak gecast in de rol van buitenstaander, alleen of in groepsverband. Garner heeft meerdere hoofdrollen op haar naam staan, maar is in die hoedanigheid nooit eerder in de Nederlandse bioscopen te zien geweest. Deze herfst is het eindelijk zover in het smeulende #MeToo-drama The Assistant.

Julia Garner (New York, 1994) was zeventien toen ze haar speelfilmdebuut maakte met een bijrol in Martha Marcy May Marlene (Sean Durkin, 2011). Een jaar later had de actrice haar eerste hoofdrol in het bescheiden drama Electrick Children (Rebecca Thomas, 2012). Net als in haar debuut, en later in de miniserie Waco (2018), verblijft haar personage in een religieuze splintergroep, ver verwijderd van het gejaagde moderne leven. Rachel loopt weg bij haar familie na het stiekem beluisteren van een liedje op cassette. Ze is ervan overtuigd dat ze door het liedje is bezwangerd en gaat op zoek naar de vader van het kind dat ze in haar buik voelt. De engelachtige Rachel lijkt op het eerste oog een weerloze tiener; je vreest voor de mogelijke gevaren die ze allemaal gaat tegenkomen in de grote stad. Achter het frêle voorkomen gaat echter een krachtige doorzetter schuil. Rachel zal niet stoppen voordat ze heeft gevonden wat ze zoekt.

De tegenstrijdige combinatie van een kwetsbaar voorkomen en een vechtersmentaliteit komt het best tot zijn recht in de televisieserie Ozark (2017- ). Julia Garners personage Ruth Langmore laat vanaf haar eerste verschijning direct weten dat er niet met haar valt te spotten. De kleine Ruth is fysiek niet opgewassen tegen het kwaad dat Marty Byrde (Jason Bateman) vanuit Chicago meebrengt naar de Ozarks in Missouri, maar ze bezit wel voldoende strategische kwaliteiten om de criminele intenties van de zakenman te doorzien. Byrde heeft bewust gekozen voor een corrupt leven om rijker te worden. Ruth wordt uit noodzaak medeplichtig, want er is voor haar geen alternatief om het hoofd boven water te houden. Ze zal echter nooit haar ziel verkopen en daarmee is ze het morele anker in Ozark. De serie kan niet zonder haar.

Julia Garner in The Assistant

Je kunt bijna niet hogerop komen zonder een pact met de duivel te sluiten, merkt jonge assistente Jane in The Assistant. Ze is onlangs aangenomen bij een film- en televisieproductiebedrijf en verzorgt als stille kracht al het noodzakelijke regelwerk op kantoor. Het is een ondankbare taak met lange werkdagen en zonder tijd voor het onderhouden van sociale contacten. Jane zal niet snel klagen, want ze beschouwt haar huidige positie als springplank naar de gedroomde baan als producer. Jane ontgaat niets tijdens de vele uren die ze op kantoor doorbrengt. Ze begint steeds meer vraagtekens te zetten bij de houding van haar baas ten opzichte van gretige jonge actrices. Jane heeft dezelfde impuls om het gevecht aan te gaan zoals Ruth in Ozark, maar ze mist Ruths brutaliteit.

We krijgen alleen te zien wat Jane ziet en moeten dus net als zij stapsgewijs conclusies trekken uit de flarden gesprekken die om haar heen zijn op te vangen. Jane neemt een geïsoleerde positie in op kantoor. Ze heeft geen tijd voor een borrel met collega’s, want er is altijd een nieuw of herzien script dat meerdere keren gekopieerd moet worden. Zeer waarschijnlijk weten alle vaste medewerkers wat de baas buiten hun zicht uitspookt. Het onderwerp blijft onbesproken uit angst voor baanverlies. Iedereen verstopt zich buiten kantoortijd liever achter de mobiele telefoon.

Julia Garner en Matthew Macfadyen in The Assistant

The Assistant behandelt hetzelfde thema als Bombshell (Jay Roach, 2019), maar laat muziek, glamour en karikaturen achterwege. In plaats van helder verlichte studioruimtes speelt The Assistant zich af in krappe kantoorkamers. Kleuren zijn zacht en het licht lijkt door stof gefilterd. De onzichtbare baas van Jane is een monster zonder gezicht. Misstanden blijven buiten beeld alsof ze niet bestaan. Het kalme vertelritme geeft de kijker alle gelegenheid om de vergiftigde werksfeer te ervaren. Garner maakt ons deelgenoot van Jane’s zorgen zonder veel woorden te verspillen. Net als het hoofdpersonage in Never Rarely Sometimes Always (2020) komt ze pas los in een gesprek dat zo goed is geschreven en geacteerd dat het niet uitmaakt dat we slechts twee acteurs tussen vier muren tegenover elkaar zien zitten met een kantoorbureau tussen hen in. Veel meer heb je niet nodig om de machinaties bloot te leggen die aan de basis liggen van grensoverschrijdend gedrag.

The Assistant draait vanaf 19 november in de bioscoop.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *