De laatste tijd word ik in de Amsterdamse bioscopen iets te vaak geconfronteerd met films die in een te lage resolutie worden vertoond. Het kan zijn dat ze met een goedkope camera zijn opgenomen of dat er bij het overzetten naar de digitale drager iets is misgegaan. Of het ligt aan de apparatuur in sommige zalen. Recente voorbeelden van matige beeldkwaliteit zijn Io Sono Li (in de onderste zaal van Rialto), Safety Not Guarenteed (zaal 1 in Studio K) en The Last Elvis en Metéora (beide in zaal 3 van EYE). Als Metéora een onbeweeglijk schilderij was, zou een lagere resolutie niet erg zijn geweest. Continue reading →