Tag Archives: Nederlandse cinema

02/13/15

Zurich (Sacha Polak, 2015)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Zurich-still-1

Het casten van een Nederlandse popmuzikant voor een belangrijke rol in een film is meestal ingegeven door commerciële motieven. Jan Smit kreeg de hoofdrol in Het Bombardement (2012) uitsluitend omdat zijn vaste schare fans voor een gegarandeerde hoge opkomst zou zorgen. De makers van het goedbedoelde Wit Licht (2008) zetten Marco Borsato in om zoveel mogelijk bezoekers naar een verhaal over kindsoldaten te lokken, maar die film ging toch vooral over Marco Borsato. Scenarist Helena van der Meulen en regisseur Sacha Polak kozen gelukkig puur vanwege artistieke redenen voor Wende Snijders als hoofdrolspeelster in Zurich. Op papier klinkt dat al als een goed idee, want de zangeres heeft een persoonlijkheid die reikt tot aan de achterste rijen in het theater. In de praktijk blijkt de geïnspireerde casting een schot in roos.
Continue reading →

12/19/14

Silent Ones (Ricky Rijneke, 2013)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

Silent-Ones

Een auto ligt ondersteboven in een weiland. Een van de inzittenden komt langzaam in beweging. Ze opent met enige moeite het portier, kruipt naar buiten, doet enkele wankele stappen, verliest haar evenwicht en valt flauw in het gras. De rook uit de motorkap vermengt zich met een dikke mist. Silent Ones kan gezien worden als het begin van een nieuwe, ongeplande wending in de reis van Csilla (Orsi Tóth), maar het kan ook zijn dat het ongeluk het einde van de reis betekent en dat wat volgt fragmenten zijn van de spooktocht van een dolende ziel. Continue reading →

12/3/14

Om De Wereld In 50 Concerten (Heddy Honigmann, 2014)

Facebooktwitterpinterestlinkedin

om_de_wereld_in_50_concerten

In de documentaire Om De Wereld In 50 Concerten volgt Heddy Honigmann het Koninklijk Concertgebouworkest tijdens een wereldtournee en spreekt ze enkele orkestleden en concertbezoekers uit Buenos Aires, Soweto en Sint Petersburg. We krijgen een korte inkijk in hun levens terwijl ze proberen uit te leggen wat muziek voor hen betekent. Het orkest heeft uiteraard in meerdere landen gespeeld, maar Honigmann kiest voor landen waar de afgelopen eeuw onderdrukking heeft geheerst, door de militaire junta in Argentinië, het apartheidsregime in Zuid-Afrika en het Stalinbewind in de Sovjet-Unie. De camera blijft in Zuid-Afrika nadrukkelijk een paar seconden langer gericht op een landschap waar de grootste blikvanger een poster is met daarop een aanklacht tegen het Israëlische beleid ten opzichte van de Palestijnse bevolking. De film bevat wel meer opvallende, soms bijna verborgen treffende details. Continue reading →